Mijn favoriet seizoen, nog net geen koude winter, maar de natuur op zijn naakts zien, alles uit, schromend, blad voor blad, soms omhuld door de ochtenddauw om de schaamte te verbergen.... Mooie Herfst, wat ben je goud. Eerst alle blaadjes die verkleuren, de geur van hout en vocht proef je bijna op je tong. Voor mij komt herfst vaak te vroeg, maar wanneer hij er eenmaal is kan ik daar zo van genieten. Het maakt de wereld klaar voor de rust die komen gaat. De winter die nodig is voor het nieuwe licht, zo is de herfst nodig om plaats te maken voor t ontvangen van de nieuwe kracht. Die de natuur nodig heeft om later, over een maand of 5, weer nieuwe bladeren te krijgen en de takken die opnieuw weer kunnen dragen....Het lopen door het bos geeft aan mij althans zoveel moois, alles waar je kijkt is klater goud, met hier en daar wat groen. De bladeren op het pad waar over je loopt en tot je enkels reikt geeft een geritsel dat mij vrolijk maakt. De Herfst..... voor sommige misschien een lastige fase, kortere dagen, eerder donker, minder licht, maar voor mij een seizoen om te omarmen, nog meer dan de lente, omdat ik voor mijn gevoel weet zonder herfst geen lente.... Maar de herinnering aan de herfst romantiseer ik naar alle waarschijnlijkheid, maar daar heb ik dan even nu geen oog voor, ik geniet van zulke dagen, de dauw, de vallende bladeren en t klatergoud en wetende dat na de herfst ook weer een ander seizoen komt. En daarna nog één, en dat opnieuw bij ons weer letterlijk en figuurlijk nieuw leven brengt.....Zodat we weten, de cirkel van het leven gaat zijn gang, niemand heeft daar de hand in en dat is zo een wonder..... een nieuw leven opnieuw bijzonder... Liefs Brigitte
Geen opmerkingen:
Een reactie posten