Wat een tijd geleden is het dat ik mijn blog optimaal
beheerde. Ik wist me geen hemelse raad met de tijd die er tussen heeft gezeten.
Ik sliep wat af, ruste uit, vierde vakantie, raakte in paniek daarna, werd boos
op mezelf dat ik niet uit die diepe krater kwam, vulde de dagen met lezen,
fietsen, wandelen en genieten van de zon op mijn snoet. Dat had dan wel weer
vele voordelen, een lange mooie zomer met mooie avonden buiten, onder mijn
veranda, met een glaasje wijn, en mijn gedachte op nul. Wat bezielde me om
zolang buiten de wereld te houden. Ja inderdaad, mijn Burn-Out. Vanaf februari
heb ik de boot afgehouden. Even zo min mogelijk actie op sociaal media. Even
geen prikkels, negatief of positief, geen drukte, geen druk, de moet moest
eruit. En dat heb ik dan ook met volle overtuiging geprobeerd. Soms met vallen
en opstaan. Geprobeerd om bij mezelf te blijven. Van alle kanten kreeg ik hulp.
Mijn lieve broer pakte zonder morre de zorg voor onze moeder over, mijn
mannetje greep deze mogelijkheid aan om te kijken wat hier in huis mogelijk was
om voor mij voor rust te zorgen en om balans te vinden, onze kinderen deden
moeite om ons te ontzien in onverwachte vragen, de vrijwilligers van t
Bekkershuis miste me niet graag, maar hadden respect voor mijn besluit om even
pas op de plaats te doen, mijn klanten snapte mijn beweegredenen om voor mezelf
een pauze in te lassen qua werk, personeel rond de zorg voor mijn moeder
respecteerde mijn besluit, vrienden snapte mijn dilemma’s over het maken van
keuzes. Zo ook ik, ik ging dicht bij mezelf kijken wat ik nou werkelijk kon
doen om te zorgen dat ik hier beter uit kom, sterker uit kom en ik niet meer in
deze situatie terecht zou komen. Ik heb overal gezeten, gevoelsmatig bedoel ik.
Ik heb alle vormen van emoties beleefd en toch was er steeds dat kleine
stemmetje dat vroeg, heb je alles gehad? Ben je tevreden met hoe t gegaan is?
En daarin is nou net datgenen wat ik los zal moeten gaan laten. Het gaat nooit
precies zoals je graag wil. Hoe je je best ook doet om de regie zelf in handen
te houden, er gaat nooit iets precies zoals je wil. Dat heet leven, leven zoals
het geleefd dient te worden. Je kan niet alleen maar hoogtepunten hebben zonder
door diepe dalen gegaan te zijn. Je komt op je pad steeds opnieuw zaken tegen
die je storen of waarvan je van slag raakt. Er is geen draaiboek voor het
leven. Het bestaat uit fragmenten die aan elkaar geregen zijn door belevenissen
en ervaringen. Jij mag daar mee omgaan zoals je geleerd hebt of juist zoals je
er geleerd hebt om mee om te gaan. Jouw normen en waarden noemen we dat, ga
daar mee om op je eigen manier. Dat het leven vol verrassingen zit ervaarde ik
deze zomer ook. Opgeroeid met een jongere broer, moeder in een jongens gezin
met 3 knappe mannen, 3 heerlijke donuts van kleinzoons en de kers op de taart
een klein meisje geboren….. zij maakt veel goed, ik ken haar, als vrouw, als
meisje als gelijke aan mij, Eén blik in haar ogen was genoeg om te zien dat we
veel avonturen samen gaan beleven. Geboren met Mars in t sterrenbeeld waterman,
ze kan t niet beter treffen…. Tot Snel.
Liefs Brigitte
