December to remember 🌹

Ieder jaar ben ik blij met de december maand. Het geeft ons zoveel om naar uit te kijken. Om te beginnen mijn verjaardag, pakjesavond, kadootjes geven en krijgen, kerstboom zetten, koopavonden, in stemming komen, gevoel van samenzijn voelen, warmte in je hart, lichtjes in de bomen en de huizen, nog even een kleinigheidje onder de boom, kerstavond, eerste en tweede kerstdag, nagenieten, oliebollen, oudejaarsdag en dan een heel nieuw jaar voor ons. Met nieuwe kansen, nieuwe uitdagingen, nieuw boek, nieuwe voornemens, mooie wensen, lieve gedachtes.... Deze komende decembermaand is voor ons allemaal denk ik wel een maand van afscheid nemen van een meest bizar jaar ooit. Een jaar waarin we stil zijn blijven staan ieder op onze eigen manier. Geen vooruitzicht op mooiere tijden doet mij toch verlangen naar de warmte. Misschien vind je die dichterbij dan je denkt, misschien kijk je straks achterom en zie je waar je ondanks alles toch kwam, en voel je ondanks weinig mensen om je heen toch de warmte in je zelf, want ik vertik het om deze december niet te voelen wat ik ieder jaar voel. Want dat hebben we juist nu zo nodig....

Fijne december maand gewenst... 😘❣️

blijf lief voor elkaar. 🌹

In wat voor wereld zijn we beland. Waar ik ergens begin maart  nog de ijdele hoop had dat deze pandemie ons samen zou brengen. Dat dit hele gebeuren een les voor ons zou zijn in hoe om te gaan met de ander, en met onszelf. Jammer dat vele de les niet meekregen. Nu 9 maanden later zet het ons meer tegenover elkaar dan naast elkaar. Ik kan 't los laten, zoals mijn man zegt, maar mijn angst en onrust worden aangewakkerd door kopteksten van dagbladen. Waar is 't gebleven dat we op normaal niveau met elkaar een discussie voeren. Ik ben denk ik niet de enige die niet tegen onrecht kan, maar mijn gedachte gaan uit naar hen die bedreigd worden met van alles en nog wat, wanneer ze anders denken dan de anders denkende groot schreeuwers en hen met  allesoverheersende tekst letterlijk naar 't leven staan. Waar is 't fatsoen, waar is het geweten, waar zijn de normen en waarde gebleven. Of is dit wat we in de toekomst nog meer en vaker gaan tegenkomen. Waar ligt de grens van 't incasseren van bedreigingen, en wat valt daaronder en wat niet. Ook ik hou vast aan vrijheid van meningsuiting, maar dat geldt dan voor iedereen, ook andersom. Dat we rekening houden met elkaars gevoelens lijkt mij, gezien mijn opvoeding, overtuiging en milieu, niet meer dan normaal. En daarom is dit ook een moeilijk vraagstuk. Iedereen heeft rechten en plichten, je mag 't recht hebben dat er goed voor je gezorgd wordt in tijden als dit, maar je hebt ook een plicht om te zorgen dat de ander niet ziek wordt door jouw toedoen, de regering heeft de plicht om de burger te beschermen, maar ook 't recht om te zorgen dat er geen verdere schade aan de burger wordt toegebracht. Heel breed genomen betekent dit dat hierin een beroep gedaan wordt op ieders geweten, wat is aanvaardbaar en wat niet. Waar ligt jouw draagvlak en waar niet. Wat is mijn grondwettelijke plicht, en wat heb ik als recht daarbij in retour. Deze kwestie daar zijn we nog lang niet uit, dat gaat nog wel een aantal maanden aanhouden.... Ik houd mijn hart vast...blijf lief voor elkaar.... 

Liefs Brigitte 😘

ongeloof.... 🙏

Wat bezield je toch wanneer je willens en wetens uit 't leven stapt om een gedachtegoed uit te dragen. Dat je denkt dat er een plek in 't paradijs jouw wacht wanneer je een heleboel slachtoffers maakt. Je als mens  geïndoctrineerd bent door een bepaalde religieuze stroming die haat zaait onder mensen, die in jou ogen ongelovig zijn, dus een afvallige is van het enige geloof dat er volgens jouw is en dat jij kent. Je in alle eenzaamheid je dood tegemoet loopt, je nog terug kunt voor 't te laat is, en je nog zoveel herinneringen krijgt in je laatste uur. Dat je de stemmetjes van je kinderen hoort, je vrouw voor je ziet toen ze die ochtend nog je thee aangaf, je moeder die nog belde, dat je je vader en je broers nog sprak die middag. Bomgordeldrager, was jij niet bang....