Noem me een watje, noem me een miepie, t kan me eigenlijk niet zoveel schelen. Maar nu de vakantie tijd eraan komt gaan ook onze kinderen op weg naar hun vakantie bestemming. En daarmee snap ik ieder jaar een btje meer waar ons mam t over had wanneer ik met man en kids op vakantie ging. Ons mam snapte heel goed dat we dat nodig hadden. Zelf ging ze ook toen ons pap nog leefde en enigzins mobiel was voor 2x 2 weken naar de zon. En dan was t onze oma die riep, hoezo Spanje, de bomen groeien overal recht omhoog hoor, het is daar ver weg echt niet anders. Nu was ons oma's meest verre uitstapje volgens mij Brussel geweest. Daar getuige 1 foto van vroeger in de hal bij de voordeur. Een foto van die "bollen aan een paal" het Atomium, hing naast de deur naar de toilet. Dus in mijn beleving moest ze daar wel geweest zijn, met opa denk ik. Ik zie ze samen, in mijn gedachte lopen door Brussel. Ons oma op der typische oma schoenen, en ons opa met z'n geufhoed. Oma genietend van de omgeving, opa stiekem op zoek naar een terras, maar samen daar. Of ze er overnacht hebben, geen idee, maar hopelijk hadden ze een fijne tijd. Wanneer ons pap en ons mam op vakantie waren miste ik hen eigenlijk niet. De drukte van ons gezin slokte ons op en de tijd dat ze weg waren vloog voorbij, waarbij ik soms dacht, is de tijd nu alweer voorbij, komen jullie morgen alweer thuis. Hoe anders was dat toen Jos met zn zus en hun ouders voor 2 weken naar Canada gingen. Nog 1keer op familiebezoek voor dat het te laat is. Wat een gemis was dat, wat zaten we ver van elkaar, en wat voelde we ons vreselijk. Ik was al bekend met heimwee, maar Jos had t nooit gekend. Nadien snapte hij meteen waar ik t over had wanneer ik t benoemde. Zelfs toen de kinderen die toen nog thuis woonde een verre reis gingen maken voelde ik de heimwee naar hen in iedere vezel. Inmiddels ben ik gewend aan de vakanties van hen. De ene gaat weg de andere komt terug, de ene gaat naar t buitenland de ander blijft in de buurt. Zo maken ze gezamenlijk nieuwe herinneringen, waarop ze later met fijne gevoelens  op terug kunnen kijken. Dan moet daar geen miepende piepende moeder zijn die zegt dat ze hen mist. Ik luister met veel plezier naar hun verhalen, en koester de momenten dat we samenzijn. Veilige reis mijn kids, fijne vakantie lieverds, de een in t buitenland de ander in Brabant maar dat ze plezier hebben weet ik zeker. 

Liefs Brigitte 🥰