donderdag 26 september 2024

resetten@dotcom


Ik realiseerde me gisteren dat t alweer een hele tijd geleden is dat ik iets geschreven had. Dat kan heel erg goed meerdere redenen hebben. Maar laat ik er maar vanuit gaan dat het me opschoten is. Er gebeurd momenteel zoveel dat er bijna geen tijd overblijft om de gedachte te verzetten laat staan deze te delen met "papier". Het is momenteel nog donker nu ik dit tik. Ik kijk naast me en daar ligt Jos nog in een heerlijke diepe slaap. Voor mij zijn de nachten enigzins wat minder momenteel. Niet elke nacht is bagger maar een paar keer per week dan ben ik een nachtraver puursang. Soms kan ik de slaap niet meer vatten en dan begint t gemaal. Want owee....wat zijn vrouwen en ook ik daar toch goed in. Toen ik 2 jaar geleden bij "revalis" revalideerde hebben we dat ook proberen aan te pakken en toen ik vorige week woensdag naar een tv programma keek en iemand  een uitspraak deed dacht ik, dit ken ik. Hier ben ik ook geweest, dit heb ik ook gedaan. Ik zocht een trapje en boven in een kast ging ik opzoek naar mijn naslagwerk. Daarin las ik wat ik zelf aan t einde van die bijna 4 maanden revalidatie opgeschreven had. Las t nog een keer en ik voel, ja ik "voel" dat het er nog steeds zit. "" Ik mag lief zijn voor mezelf, ik mag van mezelf houden alvorens ik denk de mensen om me heen inclusief de wereld te moeten redden. Ik mag vanuit compassie leven en ik hoef niet in te vullen hoe ik denk dat andere mij zien of hoe zij over mij denken. Hoe empathisch ik ook ben ik mag mezelf niet op de laatste plaats zetten. Houden van de mensen die bij mij horen is mijn drijfveer en vanuit die liefde wil ik leven"". 
Ik las t nog een keer, en nog een keer.....en ik leerde t opnieuw van buiten. Hierbij kwam ik tot de conclusie dat ook het leven zelf onderhoud en aandacht nodig heeft. Het leven gaat als een gek voorbij en dingen die van waarde zijn, daaraan daar kun je zo maar aan voorbij gaan. Gelukkig ben ik niet meer bang om te voelen. Wat komt dat komt, hoe t komt weet je niet maar hoe je ermee omgaat.....dat mogen we zelf bepalen. 

Liefs Brigitte ❤️

zaterdag 21 september 2024

stukje van mij

De pijn is niet meer voelbaar
De schaamte destemeer 
Veel jaren gingen voorbij
Maar toch nog keer op keer
Is het gebeuren
Een stukje van mij

Ik ben de tijd ontgroeid 
Maar soms staat hij nog stil
En ben ik weer dat meisje
Die in stilte gilde 
Dit is niet wat ik wil
En Nee zei
Misschien in stilte
Dit blijft een stukje van mij

T beheerst niet meer mijn leven
Het kreeg een plekje 
In mijn volwassenheid 
En daarmee kon ik zeggen 
Het maakte me vrij
Ik ben hierdoor
Geworden die ik ben
En hoort dit stukje
Voor altijd bij mij



woensdag 4 september 2024

Durf te vragen

Hé jij daar....ja jij! Wat doe jij op mijn blog. Wat brengt je hier en wat verwacht je hier te vinden. Gewoon een vraag, ik ben maar wat benieuwd. Jij mag hier natuurlijk zijn en ik probeer  jullie wat te brengen. Maar waar ik nieuwsgierig naar ben wat hopen jullie hier uit mijn blog te halen. En wanneer t zo is, is dat dan ook naar jullie verwachtingen. Gewoon omdat ik benieuwd ben naar jullie verhalen. De mijne lezen jullie graag, ik heb een vaste fanclub die ik terug kan vinden in t dashboard. Mijn dank daarvoor is groot, maar wat brengt jullie nu echt hier. Zomaar een vraag....en misschien krijg ik antwoord en misschien ook wel niet, ook goed, mag zelfs ook privé....maar laat t me weten. Gewoon omdat ik benieuwd ben.
Liefs Brigitte 🎈