Macht en Ego☮️

Afgelopen dagen ging het nergens anders over dan over de Navo top. De kosten, de plek, de ceremonie, de hotels, het diner bij de koning en koningin en niet te vergeten de beveiliging, the Beast, komt hij wel of komt hij niet en wie komt er allemaal mee. Dagen volgepland met nieuwsuitzendingen, talkshow tafels vol met ervaringsdeskundigen, waar de èèn het nog beter weet dan de ander. Maar waar het op neer komt is en aanval op een Navo lid of partner, is een aanval op ons allen. Een 75 jarig oud verdrag dat ons (32 landen) moet beschermen tegen agressie. Klinkt mooi.... Geeft vrede.... 

Toch.... 

En daar stonden ze dan, gezamenlijk, op t bordes bij Huis Den Bosch, met zn allen. Zesendertig mannen straks in kostuum, meestal blauw en zeggen en schrijven zes vrouwen. Maar 6 vrouwen. Terwijl het juist vrouwen zijn die meer de nadruk leggen op samenwerking, debat en diplomatie. Investeren in sterkere sociale vangnetten en welzijnsbeleid. Gebleken is dat vrouwen minder snel geneigd zijn tot militaire agressie in tegenstelling tot mannen. Mannen nemen vaker een risico, waar vrouwen conflicten vaker duurzaam problemen op te lossen. Ook hebben vrouwen meer aandacht voor wederopbouw, educatieve vormen en sociale verbondenheid. Meer vrouwen aan de macht zou waarschijnlijk leiden tot meer samenwerking en minder agressie in de samenleving zeker als het gepaard gaat met gelijkheid, geloof, geaardheid en gender. Hey, de 4 G's. Maar macht doet vreemde dingen met de mens. Misschien is dit iets menseigen. Macht en ego heeft de neiging mensen te veranderen ongeacht geslacht. Zullen we het ooit weten? Geen idee! In de verre toekomst misschien. Maar of het met deze 36 mannen goed komt......laten we 🫱🏼🫲🏼🤞🏼🤝🙏🏼🍀🤲🏼☮️🕯️

P.P. ❤️

Vanmorgen mochten we op een plek zijn waar het heerlijk rustig is. De temperatuur was prima te doen in de ochtend, er stond een briesje, er waren schaduwplekken en het gezelschap was uiteenlopend van jong tot wat ze tegenwoordig zeggen, enkele vitalo's en al wat daar tussen zit. Maar de plek was magisch. Onder t genot van een kop koffie of "ijsthee" kwam t gesprek op de onrust in de wereld. Even leek t of we ondergedompeld werden in het negatieve, of we opnieuw meegezongen werden in wat de onvrede en onveilige situaties om ons heen met ons doen. Wat wereld leiders doen om hun macht te laten gelden, ze het hardst schreeuwen om hun gelijk te halen. En juist op dat moment keek ik naar rechts en zag een gebied dat me meteen deed beseffen dat waar ik was mij het op dat moment niet kon raken. Ik zag vrede om me heen, ik zag zon, ik zag liefde en ik zag een landschap dat me meteen tot rust bracht. Wat moet t bijzonder zijn om daar te mogen zijn, te werken en te wonen. 🌞🦙🐎👨🏼‍🌾🚜🌾❤️

Hey!!!! hier ben ik

Soms vraag ik me af of iemand dit herkent.

Niet per se de exacte situatie, maar het gevoel dat erbij hoort. Alsof je midden in een kamer staat, vol mensen, en toch het idee hebt dat niemand je echt hoort. Dat je iets probeert uit te leggen, maar ergens onderweg de woorden vervagen, alsof ze te zacht zijn. Of misschien denk ik gewoon te veel na. Misschien is dit gewoon menselijk, dit zoeken naar verbinding in een wereld die steeds meer lijkt te drijven op afstand. Maar ik schrijf dit toch, omdat er een kans is dat jij dit leest — en even knikt. "Ja, dat herken ik. Steeds vraag ik bevestigen, ben ik onzeker over wat ik doe. Soms kom ik in de verleiding om toch het roer om te gooien en op volle koers te gaan, maar dat roept weerstand op in mijn hoofd. Op ramkoers gaan kan altijd nog, dus probeer ik t eerst op mijn eigen vertrouwde manier te doen, die t best bij me past, die t dichtst bij me staat en waar ik me goed bij voel. Maar diep in mij zit een stemmetje dat t allerliefste luidkeels roept, 📣Hey hier ben ik, ik heb je wel gezien, jullie mij ook.