kozpofprozp

Waarom ik niet blog over de op handen zijnde discussie over zwarte piet. Nou ik vind t echt wel wat meer dan een op handen zijnde discussie. Mijn mening in dit geheel is totaal niet van belang. Ik ben mijn kindertijd allang voorbij, ook al blijft t kind in mij nog steeds springlevend. Ik zie hoe mijn kleinkinderen dit magische feest beleven, dat gaat veel verder dan menige mening. Ze genieten van t Sinterklaasjournaal, ze genieten van de intocht met de stoomtrein, tjoektjoek, en ze omarmen t nieuwe paard Ozosnel, en zien dat de Pieten kunstjes maken,  grappig doen, de oude sint helpen, cadeautjes brengen, pepernoten strooien, zingen en dansen. Ik denk dat de discussie bij hen moet liggen. Ik verwacht dat er dan geen discussie is. De magie van de laatste weken van november en de eerste week van december mogen volwassenen op geen enkele manier verpesten voor geen enkel kind. Hoe t uiterlijk van ZP er ook uitziet. Ik roep dan ook aan de volwassenen onder jullie op, op wat voor manier je ook je gelijk wil halen, doe hierbij geen enkel kind kwaad, laat de magie zijn gang gaan, verpest dat niet, de onschuld van een goedgelovigkind is te mooi om het een traumatische ervaring mee te geven, door rookbommen en motorgassen....bedenk dat een kinderhand snel gevuld is, en maak dat niet stuk..op geen enkele manier.

Liefs😘

lieve wondertjes

Groei en wandel door t leven, dans en schijn de hele dag. Maak van jullie leven 1 groot feest, en ontdek wat het is door hier te kunnen zijn. Deze wereld die misschien niet altijd eerlijk is, maar door hier te zijn maken jullie t verschil!  Een leven vol met kansen met een toekomst vol vreugde. Soms gebeuren en dingen die jullie niet mogen mee maken, waar ik van vind dat ze jullie beschadigen of negatief van invloed op jullie zijn. Dan zou ik jullie in een kooitje willen stoppen, maar daar zijn kindjes niet voor gemaakt. Jullie vleugels moeten kunnen uitslaan, jullie beentjes moeten kunnen lopen, jullie haren wapperen in de wind, jullie handjes moeten kunnen zwaaien, de blaadjes van de grond moeten pakken om omhoog te gooien, jullie moeten slenteren door de herfst blaadjes, rollen door t zand en rennen in de regen en stampen in plassen water. Jullie mogen kind zijn zolang als je wilt, je niet hoeven te schamen voor t spel wat jullie spelen, je fantasieën beleven en je verplaatsen in dieren mythen. Sprookjes vertellen, verhalen maken, straks sneeuwpoppen bouwen, in de hoop op nog meer sneeuw om er een iglo van te maken, daarin kunnen gaan zitten met rode wangen van de kou en kouwe handen van t spelen. De stilte ervaren van t sneeuwdek, sneeuwengelen maken, leren lopen op t ijs, met en bezempje de sneeuw weg vegen en sneeuwvlokjes vangen met je tong. Daarna ga je je weer verwonderen omdat de blaadjes weer aan de bomen  komen, de geur van de bloesem ruiken, de eerste zonnestralen vangen, leren fietsen, jullie weg vervolgen naar een nieuw seizoen. Dit is teveel voor 1 dag, je mag er een lange tijd over doen, het huis herinneren jullie leven lang. Speel met de tijd, ga niet te snel, ook al denken jullie dat t heel snel moet. Neem de tijd, groei met de tijd, leef met de dag, laat je niet opjagen, doe waar je goed in bent, je bent goed zoals je bent, in alles wat je doet.....en maak t mooi!

Liefs 😘

oorverdovende stilte

Jullie kennen ze waarschijnlijk ook wel, van die dagen dat t zo stil is in je, dat je t je zelf kan veroorloven om op een stoel te blijven zitten en van de stilte geniet die je voelt en hoort in je lichaam. Je geniet van alles om je heen, zo fijn is de maandag, een hele nieuwe week, vol nieuwe kansen en je hoeft helemaal niks....Je kijkt wat rond je heen en vraagt je af of t verstandig is wat je doet en denkt heel snel even, waar zal ik eens aan beginnen. Eigenlijk een a4tje vol met dingen to do, maar op de één of andere manier komt er niets uit je handen. Je zoekt een uitweg om even niks te hoeven. Eigenlijk helemaal niet nodig wanneer je tijd aan jezelf hebt. En dan zonder dat je t beseft komt er ineens leven in je lijf. Je staat vol goed zin maar op om de to do dingen aan te gaan pakken. Vol goede moed ga je aan de slag, er wordt van alles uit de kast getrokken en als een wervelwind ga je door t huis met doekjes en sop. De trap op en af, de stofzuiger achter je aan zeulend, niet lettend op je leeftijd, de opvliegers schieten van links naar rechts, de radio op 10, ramen open, kijk uit dat je geen kou vat nu je bezweet bent, bedden afhalen, meezingen met je favorieten liedje, t wijsje krijg je de rest van de dag niet meer uit je hoofd, koffie tussentijds, en weer door. Een telefoontje plegen, een overvolle lade uitsorteren, de oudpapier container vullen want morgen komen ze die legen, nog even een kast leegruimen, zodat die dadelijk naar boven gebracht kan worden, daar nog even plaats voor maken, nu ik hier toch ben, maar meteen de deze hoek goed schoonmaken, kan die kast daar snel gezet worden. O nee t behang laat wat los, even een btje behangplaksel aanmaken en met dat emmertje rond hier in huis om alle losse stukjes even vast te maken. Meteen maar even tussendoor een wasje draaien, verdorie hier is een pit kapot, meteen even vervangen. Waar lagen die pitten nu, na t opruimen van die ene kast heb ik ze ergens anders neer gelegd, blijkbaar niet op een logische plek, anders hoefde ik niet te zoeken. Denk, denk, denk.....oja, nu weet ik t weer, idd niet logisch om hier pitten te bewaren. Zoek straks even een ander plekje voor ze. Waar ik ze makkelijker kan vinden. Nu nog meer te doen dus....dat a4tje is inmiddels een a2tje  geworden....

Nee, jullie ook niet, ik ook niet❕❕❕ Maar nu heb ik door dat ik hier met jullie mijn dag al doorgenomen heb inmiddels zoveel energie gekregen dat ik denk ik toch maar ga beginnen met de taken op mijn denkbeeldige a4tje. Probeer t niet te laten oplopen tot een a2tje..

Fijne dag Liefs Brigitte😘

Niet al te veel woorden deze keer, eerder wat ongenuanceerde uitspraken die geeneens in de buurt komen van wat ik nu voel. Maar wat ik voel is in deze geeneens het belangrijkst. Wat betrokkenen voelen in deze onmacht des te meer! Soms hebben woorden, geschreven of gezegd niet de juiste uitwerking. Ze missen zoiezo t doel, hebben woorden geen enkele kracht meer of missen alles wat geschreven of gezegd is, de juiste uitwerking. Wat schrijf je op, wanneer bij dierbare de bodem onder de voeten weg geslagen wordt,  alle hoop wordt weggevaagd, ze zich vast gekampt hebben aan de laatste strohalm, ze positief bleven tot t laatste toe en dan nu beseffen dat t geen ene reet meer uitmaakt. Weg toekomstplannen, weg eindelijk t geluk gevonden samen na vele tegenslagen die t leven hen al uitdeelde, alleen voor hen en die hen lief zijn is alles nu donker!
Zo oneerlijk.
Zo bizar.
Zo pijnlijk.
Zo zonde.

Nu het meest onfatsoenlijke woord, k.. ziekte!

Dit was t voor nu.

Liefs Brigitte