Er komt een moment, dat je hier al langer bent dan dat je er nog zal zijn. Dat moment is niet van te voren bepaald, dat is niet geijkt, je krijgt er geen melding van, nee je komt zomaar ineens tot dat besef. Voor mij ligt dat moment alweer ruim 17 jaar achter me. En daar denk ik nog wel eens aan. 17 jaar terug was ik 43. Zat vol op in t arbeidsproces, de kinderen woonde nog thuis, we, we gingen samen nog naar de kroeg, vierde volop carnaval, hadden een druk sociaal leven en rende van de ene dag de andere in. De tijd kon wat ons betreft niet snel genoeg gaan, en wanneer de oudere generatie ons zei, wat gaat de tijd toch snel, dacht ik, ach mens, wat zeur je toch. T is zoals t is.... In 17 jaar tijd is er ook zo ontzettend veel gebeurd. We zijn zoveel jaar ouder geworden, we hebben een omslag gemaakt in t arbeidsproces, de kinderen zijn uit huis, we hebben een mooie titel erbij gekregen, we zijn verhuisd, en we zeggen nu ook regelmatig wat gaat t toch allemaal snel. En nu snap ik ook wel een btje waar dat vandaan komt. Of ik dat kan uitleggen weet ik eigenlijk niet, maar t komt erop neer dat t allemaal niet meer zo snel hoeft. Rustig aan, dan breekt t lijntje niet, luid t spreekwoordelijk toch. En daar ben ik t dan ook meteen mee eens. Alles wat nog niet geweest is dat hebben we nog te goed, dat hoeft niet perse morgen, dat mag ook wel ff wachten. Wanneer je tijd van leven hebt dan doen we t allemaal, zei een lieve vriend eens, en gelijk had hij. Jammergenoeg mocht hij die tijd niet krijgen, en moesten we te vroeg afscheid van hem nemen. Dat inzicht gebruiken we met regelmaat en denken nog vaak aan hem die t ons zei. Zo ook, kan t niet vandaag dan komt t morgen wel, passen we regelmatig toe. Probeer t leven niet te maken, maar leef t zoals t komt, ook al had je je t anders voorgesteld. Meestal komt alles goed, anders dan dat je verwacht of voorspeld had, haal liefde en vreugde uit de gewone dingen van t leven. Dan maak je t leven tot iets leuks. Wat is t toch fijn om ouder te worden met deze inzichten. Vroeger kon t niet snel genoeg gaan en nu houdt ik t liefst de rem op t leven en op de dagen die komen. Natuurlijk kijk ik nog uit naar wat komen gaat, naar dingen die ik graag doe, vakanties, logeerpartijtjes, dagjes uit, maar met een ander inzicht, met betere en sterke handvatten die goed verankerd zijn in t hier en nu. Want 1 ding is zeker, wat we gehad hebben, kan ons niet meer afgenomen worden, en wat in t vat zit verzuurd niet. Maar leven in t nu is toch wel heel rustig en fijn.
Liefs😘
Geen opmerkingen:
Een reactie posten