Wanneer ik tijd nodig heb voor mezelf pak ik de fiets. Mijn fiets is een verlengstuk van me. Je ziet me vaker op de fiets dan met de auto, of ik moet verder weg willen dan pak ik de auto natuurlijk. Lopen is zeker ook fijn, poscast op, en gaan met die banaan, maar dat vindt ik net iets minder fijn. Dus ik pak vaker mijn fiets en ga de wereld in die buiten mijn zichtveld ligt. Toen wij hier nog niet zolang woonde deed ik dat ook al. De reden toen was om de weg te leren kennen, kortere route naar de supermarkt, veilige route naar de winkels en ook om de straatnamen te leren kennen. Google maps was mijn beste vriend. Verdwalen deed ik niet, zo groot is Uden nou ook weer niet, maar soms was t net of ik ergens nog niet was geweest, maar fietste ik de straat door dan herkende ik die buurt weer. Na anderhalf jaar wist ik heel goed de weg in t Ujesse. En zo kon ik mijn grenzen verleggen. Op vrije dagen maakte ik mooie fietstochten hier in de omgeving. Zo heb ik opnieuw de liefde voor de natuur ontdekt, de verandering van de seizoenen en de vergezichten over de akkers en velden. Zo zie ik dat Uden van oorsprong een boerendorp is met veel landerijen die uitzicht bieden op het dorp. Van verre zie je de Petruskoepel, de Jettenmolen en t torentje van de slotkloosterzusters. In mijn enthousiasme legde ik dat vast op camera. Ik voelde me zo blij als een klein kind, ik voelde van binnen iets branden, hoewel ik niks met kerk, klooster of Jetten heb wist ik waar t van heen kwam..... Ik ben bijna thuis.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten