Er was eens een heel klein, in mijn ogen prematuur meisje. Haar vader vergeleek haar met een "schoongemaakte kip", al heb ik geen idee hoe die er uitgezien heeft. Ze woog maar net 4 pond en t was hartje winter, de sneeuw lag tot de vensterbank dus voor een ambulance was het moeilijk om dit kind op te halen om het naar t ziekenhuis te vervoeren. Dus werd er een donor gezocht voor moedermelk omdat moeder dit niet voldoende had. De overlevering vertelde me dat vader iedere ochtend voor dat hij naar zn werk ging, op zn brommertje naar de Vossenberg reed om een fles met t vloeibaar goud voor zijn meisje te halen. Terug reed hij heel voorzichtig met beide benen aan de grond om niet te vallen. Tja ..... Bijna 62 jaar geleden inmiddels. En ieder jaar gaan mijn gedachten terug naar die tijd. Ik weet van niks, maar door deze verhalen aan mij verteld lijkt t of ik soms achterop de brommer van ons pap mee reed. Wat moet ik welkom zijn geweest....wat moet ik warmte hebben ervaren ondanks de strenge winter. Wat mag ik me gelukkig prijzen dat mijn wiegje daar stond. Hiephiep....Hoeraa.🎉🎂🥳
Geen opmerkingen:
Een reactie posten