Opa en Oma en hun brommertje👴🏻🧓🏼🛵

Kennen jullie het verhaal van die twee die op een brommertje richting Tilburg reden. Nou ik inmiddels wel. Heb in het verleden regelmatig dat verhaal gehoord. Nu al jaren niet meer, omdat ze beide al jaren niet meer leven, maar soms dan komt door een ander verhaal (spoednix) hun verhaal weer naar boven. En dan ben ik zo in me zelf aan t lachen (ik ben nl een beelddenker) dat ik denk, dit kan ik wel eens met jullie delen. Zeker in vakantie tijd, waar vele erop uit trekken, en iemand van jullie dit misschien wel eens heeft gezien of heeft meegemaakt.

Het is ergens half jaren 50 van de vorige eeuw. Mijn opa en oma maakte zich klaar om een middagje op familie bezoek tegaan in Tilburg. En zo geschiedde......de brommer werd van stal gehaald. Mijn opa zetten zijn gleufhoed op, mijn oma bond haar zijde sjaal om haar hoofd en knoopte het ding goed vast onder haar kin, dan bleven haar gewatergolfde haren netjes. Waar je tegenwoordige tijd met de electrische scooter daar zo'n klein uurtje voor uit moet trekken was het destijds toch een hele reis die gemaakt moest worden. En zo vertrok het paar van uit Rooi via Liempde, richting Oirschot naar Tilburg. Opa vroeg zich op een bepaald ogenblik toch af waarom de mede weggebruikers hen zo vriendelijk toe wuifde. Hij sprak het uit boven het lawaai van de brommer naar oma. Zij antwoordde in al haar onwetendheid dat ze nog nooit niet verder dan Liempde geweest waren dus de vriendelijkheid van de mensen daarbuiten was hen dus ook nog nooit opgevallen. De reis voltrok zich verder. De weg naar Tilburg was lang, en plots werd het stel staande gehouden door een politieman. Jullie snappen het al....Wat mijnheer Agent precies zei dat is voor altijd een raadsel. Maar t kwam erop neer dat ze daar niet hadden mogen rijden. Het zwaaien van medeweggebruikers was geen vriendelijkheid maar gold als waarschuwing. De weg waar ze op reden was een autoweg. Opa en oma hadden met hun brommer op de naastgelegen weg moeten rijden, of door landelijk gebied. Of ze uiteindelijk Tilburg bereikt hebben blijft voor altijd in nevelen gehuld. We zullen het nooit meer weten, de enige die dit kunnen weten zijn er niet meer. Maar in mijn hoofd leven hun verhalen nog steeds voort. Net als zoveel andere verhalen schrijf ik ze graag, maak jullie er graag deelgenoot van. Want er mag best wat leuks vertelt worden in deze tijd. 

Fijne Zomer🌞♥️

(Plaatje gemaakt door Chatgpt)