Ik ben stil.....erg stil ervan. Christel Ambrosius, Marianne Vaatstra, Tanja Groen, Andrea Luten, Anne Faber...... En afgelopen week kwam daar een nieuwe naam bij. Maar achter al deze namen schuilen jonge vrouwen, veelal meisjes nog, vol verwachtingen en toekomstbeelden. Ze waren enkel op weg naar huis. Opweg naar een veilige plek, na een avondje uit, vanuit hun werk of school of zomaar een fietstochtje maakte en daarbij de pech hadden een maniak tegen te komen. Deze maniak gunde hen de vrijheid van het alleen fietsen niet, omdat hij dat in zijn verknipte brein zo had bedacht, omdat hij het niet snapt, omdat hij het niet kan verkroppen, omdat hij vond dat zij dit recht niet had, omdat hij haar niet als mens maar als prooi ziet. Haar daarom de volgende dag niet wil geven, en haar leven afpakt, haar verwachtingen, haar toekomst....
Ik kan daaraan niets toe voegen, niks mooier maken, niks zwaarder maken, geen blaming. Haar rode tasje aan haar stuur dat alles zag, de centralist aan de andere kant van de lijn die alles hoorde en dit meisje "Lisa", die vocht voor haar leven, haar volgende dag, haar toekomst.
Lief meisje..... Verder ben ik stil.❤️🩹💔
Geen opmerkingen:
Een reactie posten