En de avond valt over dit pittoreske stadje aan de Middellandse zee. Het kasteel, een grote rotsblok waaruit in een ver verleden dit stadje en kasteel gebouwd werd, wordt overvallen door lokale bevolking om een avondvullend hapje te eten. Waar wij noorderlingen graag rond de klok van 18.00 aan tafel schuiven doen ze dat hier pas rond 21.00 uur. Kinderen spelen nog steeds buiten, ouders lopen met lege wandelwagens erachter aan en in kinderwagens zijn maar een enkele baby te zien, vaders of moeders lopen met hun kroost op de arm door de straat of over de boulevards. Een gewoonte die je bij ons niet zo gauw meer ziet. In de verte hoor je de geluiden van t festival dat altijd op 7 september in dit stadje begint. Dat is dan ook de reden geweest om eens van dichtbij mee te maken wat voor een feest dit is. De originele bevolking bestond voornamelijk uit vissers, en daar is een patroonheilige voor benoemd die ervoor zorgde dat alle vissers weer veilig aan wal kwamen. Nu is er ze haar werk nog dagelijks. Zei wordt op een sokkel iedere avond rond gedragen door de bevolking. Van het ene kerkje naar t andere, WNT wanneer je niks hebt om dankbaar voor te zijn heb je ook niks te vieren. Jong en oud iedereen doet mee. Na de 8ste september barst hier dan een soort van carnaval los. Met allerlei activiteiten en avondvullend programma wordt er kosten nog moeite bespaart om t een feest voor iedereen te laten zijn. Zo ook t bedenkelijke stierenrennen, gister toevallig een glimp van opgevangen, jongelui, die eigenlijk net iets te overmoedig door t net teveel nuttige van alcohol, een stierf je uitdagen, en dat werkt dan als de bekende docusoap op zo'n beestje. Met z'n zessen of achten lopen ze in een soort van nagebouwde stierenvechtersarena en zodra de stier hen op de hak wil nemen springen ze op een stellage van hekwerk waar de stier hen niet te pakken krijgt. Stoer hoor.... nee er komen geen speren en matador bij kijken maar toch ben ik ook tegen dit spelletje principieel op tegen. Geef mij dan maar de oudste van de stad, die t nog steeds wist te vertellen hoe hij als visser, er overkwam hem nooit wat, er gebeurde niet zo heel veel hier, zoals hij vertelde, in eens Sophia Loren door de straten zag lopen en hem dat een figurantenrol opleverde in de beroemde film El Cid. Dat waren nog eens tijden.....en dat soort verhalen van de bevolking werkt dus als een rode lap op mij. Daar ben ik wel voor te porren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten