De stranden raken leeg, voetstappen in t zand is t enige wat nog rest van een mooie strand dag. Hier en daar nog een zandkasteel dat getuigd van de activiteiten van spelende kinderen, die zich opnieuw weer erg vermaakt hebben. Enkele uren terug lag ik nog heerlijk op mijn handdoek te genieten van een stralend zonnetje. Met mijn koptelefoon op luisterde ik naar mijn favoriete muziek. Heerlijk ontspannend en lui zijn. Niet denkende aan de laatste avond in dit gezellige dorpje, waar t lijkt of de tijd stil heeft gestaan. In mijn oren hoor ik "voor eens en voor altijd" van mijn favorieten J's voorbij komen. Daarna Kim Wild met Cambodia. T brengt me in trance, de zon op mijn huid, de wind door mijn haren, en de geluiden om me heen gefilterd door de muziek die mij boeiend houd en die me lief is, waar ik blij van zou moeten worden. Of in ieder geval een gevoel bij zou moeten krijgen. She's like the wind van Patrick "Orry" Swayze komt nu wel erg goed uit. Even open ik mijn ogen en zie een tweetal vliegers hun thermiek zoeken op de wind, het valt niet mee om die in de lucht te houden blijkt wel, het werk dat daar geleverd wordt is zwaar, dat rennen door t zand...dan even een herkenbaar nummer in mijn oren, terug naar de kust van Maggy McNeal, gevolgd door Brabant van Guus Meeuwis. Wat doet t nu allemaal met me, t gevoel van heimwee overvalt me, ik laat even mijn tranen de vrije loop, het gevoel in mijn buik bij de woorden van Guus maken dat ik me niet meer thuis voel hier. Het is te lang geleden dat ik thuis was, en daar komt ook nog Dotan voorbij met Home, het lijkt wel of mijn mp3 mij voor de gek probeert te houden. Veelal nummers die passen bij de situatie waarin ik nu verkeer, hoe ik me voel en wat ik voel. Ja, ik wil naar huis, naar Hollandse koffie, gewoon gesneden brood van onze bakker, ons eigen bed, ons eigen ritme van de dag, geen siësta maar rust op gezette tijden voor Jos. En tot overmaat van ramp komt daar ook nog André Hazes voorbij met "kleine jongen". Ja ook die mis ik, groot en klein en de meisjes ook natuurlijk! Alphaville klinkt in mijn oren met Forever Young, Kayak met Seagull klinkt nu, Fiction Factory met Feels like Heaven en ga zo nog maar even door, Hotel California van the Eagles, ach toe maar, wrijf t me maar in..... nog net geen Vaja Con Dios van Piet Vreeman, maar ik verbasterd t maar naar Playa Con Dios, want t duurt nu weer opnieuw een hele tijd eer ik opnieuw hier zal zijn. T was mooi, vol met opnieuw weer veel gezien te hebben. Wasted words, The Motions, ach dat lijkt maar zo, geen enkel woord verspild hier, en straks nog een keer luisteren naar John Bon Jovi, "in these Arms.... want daar hoor ik thuis.... In de herfst van ons eigen kikkerlandje, met vallende bladeren, op klatergoud lijkende herfst kleuren, noordwesten storm en pepernoten. Tot later. Kus Brigitte💋
Geen opmerkingen:
Een reactie posten