dinsdag 11 oktober 2016

Blog Zacht

 
Toen ik net voor t weekend t nieuws hoorde dat er een aangetrouwde nicht is komen te overlijden, schrok ik daar enorm van. Ze was al wel geruime tijd ziek, maar wanneer een leven eindig is, heb ik daar toch een gevoel bij van, waarom, eigenlijk nog veel te jong, of wat jammer nou, onze generatie was nog niet aan de beurt. We hebben nog wat af te maken, we willen nog wat betekenen voor de generatie na ons, en als het mogelijk is, ook nog voor de generatie daarna. Maar god's wegen zijn ondoorgrondelijk, je weet nooit wanneer t klaar voor je is, en mocht dat eerder zijn dan je zelf had verwacht, wat is er dan nog te doen. Kun je er op een gegeven ogenblik vrede mee hebben? Je hoort zo vaak, alles is gezegd, laat t nu maar klaar zijn, maar als ik eerlijk ben, ik had nog wel jaren met
een veel te vroeg gestorven vriendin willen kletsen, willen kletsen... wat zeg ik, kunnen kletsen. Of de uitdrukking, "niets meer om naar toe te leven", nou ik zie in elke dag de uitdaging, de ene wat meer dan de andere dag, maar wanneer ik de zon op zie komen, zeker in deze herfstdagen boven de dauw over de velden, dan besef ik maar weer terdege hoe blij ik mag zijn met deze nieuwe dag. Maar ik begrijp ook dat de uitdrukking "wanneer leven lijden wordt, kan de dood een verlossing zijn". Wanneer uitzichtloos lijden, ingelost kan worden voor eeuwige slaap, dan zou ik als nuchtere Hollandse daar zeker voor kiezen, Ook zou ik dat mijn medemens en dierbare gunnen. Ik zou wel erg egoïstisch zijn wanneer ik mijn geliefde, met zijn pijn en ellende langer bij me zou willen houden om mezelf daarin goed te voelen en dat alleen omdat ik nog niet klaar zou zijn om afscheid te nemen, of om de simpele reden, voor de "Heb". Weet ook dat er een tijd komt, ik sta inmiddels aan de kant van mijn leven dat er meer geweest is dan dat er komen zal. Ook ik zal een keer moeten gaan ondervinden dat de mensen om me heen weg gaan vallen. Dat is al wel gebeurd, weliswaar in de verkeerde volgorde, eerst jong bedoel ik daarmee, en tussen door een ouder iemand, maar het overdenken van je leven komt zo nu en dan toch hard binnen. Want hoe zou je op je leven terug kijken wanneer je een kwartier na je overlijden daartoe de kans zou krijgen. Zware kost op zo'n mooie herfst dinsdagochtend.... mijn lievelingsseizoen.... Liefs Brigitte

Geen opmerkingen:

Een reactie posten