Toen ik als klein meisje naar de kleuterschool ging, begon voor mij volgens mijn ouders destijds de zoektocht naar vriendinnetjes. Dat was mede doordat ik aan de rand van t dorp woonde en er een weg overgestoken moest worden om in de wijk te komen waar meer leeftijdsgenootjes woonde. Dat gelde natuurlijk ook voor t merendeel van de leeftijdgenoten, behalve mijn buurmeisje en jongens die ongeveer de zelfde leeftijd hadden. Het was voor mij dan ook eindelijk een bevrijding om naar de "bewaarschool" te mogen. Heerlijk spelen met leeftijdsgenootjes, de vrijheid die ik eigenlijk thuis ok had werd verruild voor een gemaakte tijd, speeluurtje, poppenhoek, en bouwhoek. Ik kan me niet zo veel meer herinneren van mijn tijd daar, foto's getuigen eerder dat ik er ook echt ben geweest. De eerste echte herinnering is de geboorte van mijn broertje in 1968 ik was toen inmiddels 5 jaar oud. Je vertelde toen, ik zit bij de zuster", ja destijds nog nonnen op school, met kap en al, en zij kwam met mij mee naar huis om mijn mooie broertje te bewonderen. Waarschijnlijk heeft dat heel veel indruk gemaakt destijds. Je leven heeft indrukken en afdrukken achter gelaten, de littekens van je jeugd, de rimpels van weleer, de gedachten van ooit.... ach wat zegt dat over vriendschap, kameraadschap. De een leer je kennen op de eerste dag dat je naar school gaat, de ander komt halverwege de basisschool je leven binnen stormen en dan zijn er nog 2 die wat later op de middelbare je pad kruisen. En ze betekenen veel meer dan dat ik kan uitleggen. Je netwerk eenmaal opgebouwd, uit vriendschappen voor t leven, vriendschappen die zijn gebleven, vriendschappen die zijn ontstaan in de loop der tijd, vriendschappen die gedeeld zijn, ik weet dat ik niet zonder hen kan. Mijn vriendinnen zie ik gelukkig nog met regelmaat, niet wekelijks maar dat doet niet af aan de intensiteit ervan. Soms heb ik een periode dat ik ook onuitstaanbaar ben, dan weet ik van mezelf dat ik niet de gezelligste ben, maar eenmaal weer bij elkaar geraapt en mijn zonden overdacht, ben ik best te pruimen. Meisjes mochten jullie dit lezen, ik ben blij met jullie alle 4..... De jaren verstrijken, vriendschappen worden hechter, intenser, er worden andere zaken belangrijk, je leeft je leven en alles gaat door. Je deelt lief en leed, en dat hebben wij met elkaar dan ook zeker gedaan, hebben heel wat stormen doorstaan, maar ook gelachen en gekke dingen gedaan waarbij de tranen van t lachen over onze wangen rolde, maar boven al is t er ook wel uit gebleken dat wat er ook gebeuren zal, we zullen er altijd zijn voor elkaar. Laat dat nou de kracht van onze vriendschap zijn.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten