Mijn dromen, mijn gedachten, mijn verlangen, wat zou ik daar mee willen, wat zou ik daaruit kunnen opmaken. Mijn dromen zijn nog al veranderd ten opzichte van jaren terug, niet dat ze vager zijn, of minder mooi, maar meer afgemeten, bewuster en vooral reëler. Mijn dromen heb ik echt voor mezelf, die hoef ik niet te delen wanneer ik niet wil. Er kan van alles in mijn dromen gebeuren, ik onthoud ze niet allemaal. Sommige laten een indruk achter, of geven soms inzicht. Helder zijn ze zeker niet allemaal. Ooit komt er een droom voorbij die ik graag vergeet, die juist mij aanspreekt, op mijn tekortkomingen. Ik kan hem dan wel willen vergeten maar in de loop van de dagen kom ik juist dan die droom weer tegen, of in ieder geval zijn inzicht die het me gaf. Mijn gedachte daarbij heb ik meer onder controle, waar ik vroeger echt een dagdromertje was, mijn gedachte zomaar midden op de dag hun gang liet gaan, zo zal ik me nu eerder afvragen welk nut het heeft om te dagdromen. Niet dat alles nut moet hebben wat je doet, maar enigszins binnen de perken weten te houden is toch ook wel sociaal wenselijk. En daar hoort dagdromen zeker bij. Dagdromen kan ook zeker wel van nut zijn, kan soms een glimlach op je snoet doen vormen. Dat maakt dan weer een gevoel los van blijdschap, en spontaniteit, dat straal je dan letterlijk uit, en maakt je een vriendelijker mens. Daar zijn gedachte voor, iets bedenken wat mogelijk is, haalbaar, en wat wenselijk en reëel is. Mijn verlangen zijn weer van een andere categorie, eerder één van, niet over praten dan is het er niet. Het wegstoppen, het verloochenen van je verlangen. Toevallig had ik het daar laatst nog met een vriendin over, wat voor betekenis heeft het wanneer je jezelf verloochend, niet trouw aan je zelf bent, jezelf niet op waarde schat. Je verlangen niet uitspreekt, het weg blijft stoppen, er niet aan toe wil geven omdat het niet sociaal wenselijk is om jezelf voorop te plaatsen, maar juist altijd maar aan de ander te denken, je geleerd hebt een ander gelukkig te maken, om aan je eigen geluk voorbij te gaan. Is het niet zo, dat iedereen verantwoordelijk is voor zijn eigen geluk, je dat zelf maakt. Wanneer daar een andere van mag meegenieten is dat fijn, en wanneer je t delen kan met iemand anders heet dat liefde volgens mij, maar je moet het toch zelf doen. Ieder die dat niet doet, zelfs ik wel eens, heb altijd een excuus om dat niet te doen. Onze generatie is grotendeels zo opgevoed, heeft dat van huis uit mee gekregen, altijd lief, aardig, netjes, beleefd, enz enz zijn, dan ben je overal geliefd. Ja, mooi gezegd, maar ik wil niet overal geliefd zijn, ik wil mezelf lief vinden, lief zijn voor mezelf, mijn verlangen uit kunnen spreken zonder daar op afgerekend te worden als een egoïst, of erger, als niet aardig. Vragen naar mijn dromen, mijn gedachte en mijn verlangen, is nu niet meer nodig. Ik spreek ze uit, ik beloof mezelf en doel, en iedere keer wanneer ik een stukje van dat doel bereikt heb op eigen kracht, mag ik mezelf belonen. Juist, ik droom, ik heb daarbij mijn gedachte en ik kan verlangen.... Ik mag er zijn.
Liefs Brigitte
Geen opmerkingen:
Een reactie posten