Niet vaak, of zeg maar nooit, blog ik over mijn situatie. De reden daarvan is dat bloggen mij ontspanning geeft, en het vertellen over mijn situatie levert mij veelal stress op. Ik heb dan vaak t gevoel dat ik me moet verdedigen, mijn beweegreden moet rechtvaardigen of alle positieve dingen uit moet lichten omdat ik anders erg negatief klink. Dus wanneer ik graag over onze situatie schrijf dan doe ik dat in de trant van een open brief, iedereen kan ervan vinden wat hij of zij vind, ik verschuil me er dan niet achter, geef ook geen commentaar op reacties en laat bepaalde zaken open. Maar dan blijven er veel vragen achter, ook al probeer ik zo open mogelijk te zijn, alles en in details treden is erg moeilijk. Ik zou me dan erg kwetsbaar op stellen, en niet dat ik dat niet durf, of niet prettig zou vinden, maar de situatie is niet alleen die van mij maar van ons beide, of eigenlijk ons hele gezin. Ik zou t niet prettig vinden om iemand van ons gezin daarmee in verlegenheid te brengen. Zelfs ik, die best ruimdenkend is, open minded is, en graag meer haar hart laat spreken dan kan, zou dat a public en beetje ongemakkelijk voelen. Open minded, wat houd dat in. In de dikke Van Dale staat het omschreven als onbevooroordeeld, ruimdenkend, maar is daar alles mee gezegd, ik denk het niet, of eerlijk gezegd, weet ik eigenlijk wel zeker van niet. Open staan voor nieuwe dingen, wat zegt dat over open minded zijn, in mijn beleving niet eens zo heel veel. Uiteindelijk staan we allemaal open voor nieuwe dingen. Het leven gaat zo snel, in een flits zijn we van de ene gadget in de andere, of van de ene regelgeving in de andere. Daaruit kan ik niet opmaken wat open minded nu echt is. Zelf nieuwe ideeën toepassen en je mening geven over bepaalde veranderingen, dat komt wat mij betreft meer in de buurt. Geeft ook duidelijker aan dat er meer over na gedacht is, er diepgang mogelijk is. Niet alleen jou standpunt oké is maar dat je ook de ander zijn mening begrijpt, zonder vast te blijven houden aan je eigen ideeën/standpunten. Een bekrompen persoon zal eerder zeggen "mijn mening is goed en iedereen moet die mening hebben want ik denk daar zo over, en dan is het goed en moet je mij gelijk geven". Daarmee stoot je naar mijn mening, of ben ik nu bekrompen, mensen af en leg je hen meningen op. Dat lijkt op een dictatuur. Wanneer je kleindenkend (bekrompen) bent geef je naar mijn mening niet veel om de mening van de ander, alleen die van jou is eigenlijk goed, en alles anders dan jijzelf of je eigenstandpunten zijn fout. Je stoot zo vele mensen van je af, je bent niet geïnteresseerd in wat andere denken, vinden, voelen, van houden, graag eten, politieke voorkeur, hoe leven, muziek keuzes, eigenlijk het hele leven van de ander deugd niet in de kleindenkende, en daarmee doet hij eigenlijk zichzelf een hoop tekort. Misschien bewust, misschien onbewust, maar zijn tekort kan hij nooit meer inhalen, daarvoor is hij te ver verwijderd van de werkelijkheid, en eerder een slachtoffer van zichzelf. De mens is juist prachtig met al zijn uitlopende ideeën, zijn behoeftes en het leven dat hij leeft, op zijn manier, in zijn tempo en met zijn tekortkomingen. Maar dat hij bijzonder is, daar hoef je niet ruimdenkend voor te zijn, open minded is net zoiets als open ogen, kijk en geniet van al t moois om je heen, er is zoveel te leren van de ander, ook al lijkt hij niets toe te voegen te hebben aan waarde!!!! liefs Brigitte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten