Nadat ik mijn laatste blog digitaal de wereld in geholpen had werd ik blij verrast door een belletje van mijn hoogzwangere schoondochter. Inmiddels toen niet meer hoogzwanger, maar vol hormonen van de bevalling, maar dat wist ik op dat moment natuurlijk niet. Ja opnieuw voor de 3e keer oma mogen worden van een knap jongentje. Kaj, en hij is nu inmiddels alweer bijna 5 weken oud. Dus is het ook al weer 5 weken gelden dat ik iets schreef op mijn blog, maar door alle drukte even niet aan toegekomen. Er gebeurd veel in Huize Steenbakkers/Gevers.... we hebben t er maar druk mee, met elkaar en met de kleintjes, ze houden ons lekker bezig. En we houden elkaar lekker bezig. Zo nu en dan verlang ik naar de rust van even helemaal niets. Weet je wel die reclame op tv, waar een dame heerlijk onderuitgezakt in een stoel zit, zonnetje dat binnen schijnt door de ramen van de erker waarin t dan lijkt of er alleen maar licht hangt rondom de persoon en of dat de zon altijd schijnt, de dampende thee die ze meteen verorberd ook al is ie nog bijna kokende.... mmmmm...tv reclames wat een verleidingen gaan daar van uit, je zintuigen worden gelijk geprikkeld, verlangen naar hete thee, zon, licht, luie stoel, rust.... of te bedenken de reclame van een bekent automerk, die alle kleuren van de regenboog krijgt in wat voor bui je bent of wat je bestemming is. Zo zal je nooit voor een bepaalde kleur kunnen kiezen, iedereen heeft baat bij een goede mood en dan kies je nooit de kleur die zichtbaar afgebeeld wordt wanneer er een zakelijke bespreking gedaan gaat worden. Reclamemakers hebben nog niet door dat er een groep mensen is die niet kunnen kiezen omdat ze dat niet meer kunnen door t vele aanbod of juist omdat de prikkels die opgevangen worden hen alleen maar afleid. Ze misleiden je vaak, de reclames, of ze zetten in de digitale wereld meteen het geluid een aantal octaven harden, waardoor het voor deze mensen die gauw overprikkeld raken binnenkomt als een mokerslag. Voor mij persoonlijk als mede tv kijker begint dan de ergernis. zap, zap, zap. En niet zozeer t gezap, hoewel ik daarvan overprikkeld raak, maar eerder of de zapper nog weet welke zender erop was, want wanneer er een gezicht, of eerder gezegd een "bal" voorbij komt is hij gauw vergeten wat ook al weer de reden was van t zappen. Dan volgt al gauw de vraag van mij, kan de zender terug, of ga je dit kijken. met nadruk op Je..... Want op dat moment mijn aanwezigheid in de ruimte niet meer duidelijk, er vliegen immers ballen en voetbalanalisten over de tafel, door t beeldscherm onze huiskamer in. Zo zal t ook vanmiddag zijn, ergens aan t eind van de middag een super spannend duel, Een van de laatste dit seizoen alweer... En ik als rasechte Brabantse Boer heb hier natuurlijk wel een voorkeur, al zal ik die hier in huis niet gauw mogen verkondigen. Er worden dan allerlei momenten aangehaald waarin ik als Brabantse met mijn kroost naar de Amsterdamse Middenweg reed om daar een glimp van mijn jongens hun idolen op te vangen.... en letterlijk gevangen hadden we ze... Ondanks dat ik dus toch dat Brabant Meiske blijf is dat ook een dag die bij mij te boek staat als een gedenkwaardige dag. Ik bezorgde mijn junskus de dag van hun leven.... en ik heb begrepen dat zij dat ook zo ervaren hebben. Ongeacht hoe de uitslag vanmiddag ook zal zijn, dat de beste maar mag winnen, die dag in 1996 vergeet ik nooit.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten