Dit weekend is nu bijna ten einde. Ik zit heerlijk op mijn plekje op de bank. Mijn benen opgetrokken en make-up verwijderd. Bril op, makkelijke kleding aan en t bakkie koffie naast me. Ik kijk af en toe op naar de man aan mijn voeteneinde op de bank. Gefocust op tv. Grand Slam darts houd hem scherp. De rust is weer in huis. De avond brengt de schemer en ik voel dat ik me zo gelukkig prijzen mag. We merken niet veel van de onrust rond de zwartepietenperikelen. We hebben heel bewust gekozen om dat onderwerp niet aan te roeren. Op vele punten zijn we t eens, op enkele niet. Geen probleem voor ons. T enige wat we vanmorgen zagen waren blije snoetjes. 3 kleine mannekes, waarvan er ééntje gek is op pepernoten, ééntje gekleed was in een pietenpakje en steeds riep, "nee mooi" (vrij vertaald niet mooi) en de kleine pieterman alleen maar zoet is geweest dit jaar.....terwijl hij hier nog maar net bijna 8 maanden is. Ze waren hier omdat zielepiet hier cadeautjes gedropt had. En dat was meteen de aanzet voor onze sinterklaas viering hier. Wat zag ik iedereen genieten. Wat voel ik me dan rijk. Wat ben ik op dit soort van momenten op mijn best. Wat kan een mens gelukkig zijn. De aanrakingen, de aanblikken, de verstandhouding, t gevoel, de liefde, de saamhorigheid, maken familie in de mooiste zin van t woord. Geven zin, geven moed en kracht. T gevoel van geluk stroomt door je heen. Je voelt een kracht die eigenlijk niet te beschrijven is. De lach krijg je niet van mijn gezicht.....ik kijk nog even rond...de man aan mijn voeteneinde zit er nog. De man die deze morgen zo goed door gekomen is. Z'n eigen gevoel even vergat, even buiten zijn bubbel verbleef, zich mee liet slepen door mijn fantasie, genoot van de drukte en de indrukken van de 3 mannekes. Hij genoot van de aanwezigheid van zijn familie....onze kinderen met hun meisjes en hun jongens....als er een ode aan de man mag zijn....dan maak ik die ode vandaag, voor hem.....liefs Brigitte
Geen opmerkingen:
Een reactie posten