Wat mij vandaag bezig houd. Zeker niet de warmte die ons land en haar bewoners een paar dagen lang al in de greep houd. Juist niet. Ik probeer t hoofd koel te houden, even te genieten en zonodig verschillende kleine dingen te doen. Ook niet te grote klussen, dat vergt zelfs van een mooi weer liefhebber als ik te veel. Nee ik kijk naar de bloemenpracht om me heen. Ik zat vanmorgen al vroeg op de fiets met de intentie om vandaag weer opnieuw te genieten. En dat genieten gaat nu in. Ik heb de afgelopen tijd bedacht wat mij gelukkig kon maken. Ik heb gekeken naar alternatieve voor mijn schrijven. Ik bedacht dat niemand daar op zat te wachten. Maar ik vond de antwoorden bij mijn vragen dichterbij mezelf dan ik dacht. Ik schrijf niet voor andere, nee ik schreef echt voor mezelf, omdat ik dat zo leuk vond. Waarom ga je er dan niet mee door, was de vraag van een wijs mens die me de laatste tijd wat tips en advies gaf. Ik zei dat waarschijnlijk niemand naar mening en op mijn verhalen zat te wachten. Ja en wat maakt dat voor verschil was haar repliek. Ik was even stil, dacht na en bedacht me dat ik t aan elkaar rijgen van woorden als een uitlaatklep mocht zien. Zolang mijn vingers t nog doen wil ik juist dat doen waar ik goed in ben. Mijn werk als pedicure vergt de nodige inspanning van mijn handen, mijn rug en mijn schouders. Ik zou daar naast best wat ontspanning kunnen gebruiken. Ik denk dat ik dat ook verdien na een dag van werken. En ik ontdek dat tikken op de tablet minder belastend is dan ik dacht en ik maak er mijn hoofd mee leeg. Alle woorden komen te samen in een verhaal. Ik zei t al ooit eens, ik ben hier al langer dan ik nog zal zijn, heb verhalen genoeg te vertellen, ik heb de nodige dingen in mijn leven meegemaakt.....maar wil t alleen maar hebben over de leuke ervaringen. Soms ga ik uitgebreid in op moeilijke vraagstukken, onderwerpen of wereldverbeterende kwesties. Maar ik ga mijn verhalen en belevenissen luchtig houden. Maar ik probeer zo veel mogelijk mijn privé en gezinssituatie niet te belichten. Ik onderneem vanaf vandaag een nieuwe poging, ik ga de uitdaging aan, ik zal met regelmaat hier een blog neerzetten. Ik zie t dan als therapeutische werking, die mij op weg helpt naar een leven dat er wat anders uit gaat zien als wat ik voorheen had. Ik zal wel moeten, ik zal me eraan moeten gaan wagen om hier mijn schouders onder te zetten (auw). Ik ga balans zoeken in inspanning en ontspanning, ik zoek een weg die voor mij duidelijk en afgekaderd is, ik vul de dag met een lach, ik lach niet alles meer weg, maar geef duidelijk mijn grens en aan, en ik hoop mijn leven zo in te vullen dat de pijn en de ongemakken die ik ervaar door deze aandoening mij niet nog kleiner 😊 krijgen.
Ik heb Fibromyalgie!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten