Zojuist ons democratisch recht mogen doen, wat een opgave. Wat een lijsten en wat een namen. Daar heb ik me de afgelopen dagen proberen doorheen te worstelen. Wie heeft t beste met mij in deze provincie voor, en wie doet het Den Haag van nu wakker schudden. Wie geef ik een stem en wie niet, en wat doet mijn stem wanneer hij gehoord word. Is mijn stem opnieuw er één van Protest of kies ik bewust voor een partij die me wat duidelijkheid geeft voor de toekomst van mijn kinderen en kleinkinderen, maar ook, wat vind ik nu belangrijk, en wat is de visie van deze partij voor ons mooie Brabant. Misschien vind ik deze verkiezingen nog wel van groter belang dan die van de Tweede Kamer. Ik heb me eerlijk gezegd er nog nooit zo in verdiept. Opnieuw wilde ik een stem geven aan diegene die ''mij'' hoorde. Dat was de eind jaren 70 en begin jaren 80 ook zo. In 1981 mocht ik voor t eerst gaan stemmen. Ik vergeet t nooit meer, wat een mijlpaal. Ik hoefde er niet veel over na te denken, voor mij was het duidelijk. D66 kreeg destijds mijn eerste rode vlakje. Deels had dat te maken met de mooie verhalen van Jan Terlouw, maar deels ook met de kernwapens waar D66 samen met mij en nog ruim een miljoen andere zo tegen waren. En Ja ik was erbij op 21 november 1981. Ik liep samen met gelijkgestemde de mars door de binnenstad van Amsterdam met aansluitend een manifestatie op t Museum Plein. Ik als 18 jarige had nog nooit van mijn leven zoveel mensen bij elkaar gezien, ik keek mijn ogen uit, riep net zo hard als iedereen "KORTEMETTEN MET DE KRUISRAKKETTEN", en ZEG NEE TEGEN KRUISRAKKETTEN!
Later bleek t natuurlijk ook een protestmars tegen de gevestigde orde, werd er gedemonstreerd voor de wereldvrede, werd de woningnood genoemd en was er protest tegen de grote werkeloosheid. Het lijkt wel een beetje op de tijd die we nu hebben, de personen in de gele hesjes die demonstreren tegen het als maar duurder wordende levensonderhoud, de jeugd die iedere donderdagmiddag de straat op gaat voor t klimaatbeleid, en t onderwijs dat staakt voor mindere werkdruk, geen werkeloosheid maar veel onvrede onder de bevolking, En wat die Kruisraketten betreft, die kwamen er niet. Althans....Dat was t scenario....Wie weet lagen ze toch zowat bij ons in de achtertuin, Op Vliegbasis Volkel!!!!  Liefs Brigitte