Ik geloof niet dat iemand zit te wachten op mijn biografie.
En mijn memoires zijn echt niet de moeite waard om ze wereldkundig te maken.
Ik zie t al helemaal voor me. Een fotograaf die hier in Uden, na lang zoeken gaat
aanbellen, ik open doe op mijn slofsokken en slobberbroek, en hij me aankijkt met een verontwaardiging van, heb ik ergens iets gemist!? Hij vraagt aan me of hij hier goed is,
ik aan hem vraag of hij "dn uitportretor" is, hij dat met tegenzin beaamd en ik zeg, kom
binnen mijnheer, ik ben nog zoekende in mijn kleedkamer wat ik aan zal doen. Daarbij zie
ik z'n gezicht opklaren, want hij had zeker verwacht, (en geef hem eens ongelijk wanneer
hij af gaat op de manier dat ik hem ontving) dat ik zo'n geitenwollenkousentype was.
Nee, ik kan er nog wel een fantasie meer op los laten, hoe ik bijvoorbeeld in algemeen
beschaafd Nederlands een interview doe met de Linda, of voor mijn part de Wendy, en
dan na afloop ik telefoon krijg van onze Jos en ik op mijn Brabants, zeg maar gerust plat
Skendels, begin te lullen, en per ongeluk de microfoon nog aan staat.....nee zulke flaters
kan ik me niet veroorloven. Ik blijf maar bij mijn blogs. Dan weet ik zeker dat ik geen flater
kan slaan, ik mag blijven die ik ben, en ik mag praten zoals ik gebekt ben. En blij ben met mijn inmiddels verzamelde volgers, en voor hen en vooral voor mezelf doe ik dit....
Liefs Brigitte 😘
Geen opmerkingen:
Een reactie posten