Ik kan me voorstellen als Brigitte. Maar daarmee is er dan alleen maar een naam genoemd. Niets in mijn naam zegt wie ik ben. Ik ben een vrouw. En dat ben ik graag, en al mijn hele leven. Ik ben 1.50 groot, of klein, net hoe je t noemen wil. Ik ben geboren in Schijndel aan t einde van t jaar 1962, op pakjesavond welteverstaan. Mijn vader moest iedere dag voor mij in die strenge winter moedermelk halen bij een nimf zoals dat hete. Iemand die te veel aan moedermelk had, die stond dat af aan een kindje dat t nodig had omdat de moeder t hem of haar niet kon geven. Ik was zo'n kind. Te klein, te koud, en te gevaarlijk om met mij naar buiten te gaan. Gegroeid ben ik in al die jaren wel, maar niet heel veel, ik had t te druk met andere dingen. Ging net als ieder ander naar school, sporten, ging uit, ging werken, kreeg verkering, trouwde, kreeg kinderen, werkte mee met met mijn partner, kinderen kozen hun eigen weg, ik werd oma, partner kreeg ongeluk, hij liep daarbij hersenletsel op, ik werd mantelzorger, ik ging opnieuw studeren, starten een eigen praktijk, we verhuisde, en van t een op t ander moment ergens vorig jaar mei, kreeg ik de diagnose Reuma. En daar stond ik dan. Aan t begin van een nieuwe uitdaging.....en nu bijna een jaar verder, heb ik soms nog t gevoel of ik nog steeds gisteren hoorde dat t zo was....ik kom er niet echt verder mee. Ik weet niet zo goed hoe ik hier een weg in moet vinden, omdat t zo onvoorspelbaar is.....maar ik hou moed. Al valt t me soms zwaar.
Liefs Brigitte 😘
Geen opmerkingen:
Een reactie posten