lieve Volgers,

1 juni, wat een tijd, dat is nog 68 dagen, de positieve vibes zullen tegen die tijd toch wel even gezocht moeten worden. Ik persoonlijk heb niet zo'n probleem daarmee, maar t idee dat ik mijn kleinkinderen nu niet kan zien wanneer ik dat graag wil voelt toch wel een beetje als vrijheidsberoving. En dan nog maar niet denken aan al die mannen en vrouwen die hun partner moeten missen in deze tijd. Dan voel ik me hierin nog een bofkont. In 2 dagen tijd hebben we al een aantal keer gevideobelt, en dan leek t toch dat mijn bloedjes heel dichtbij waren. Gisteren zei mijn schoondochter over de app veel verjaardagen zullen we de komende tijd anders moeten gaan vieren. Daar zullen we dan zeker een oplossing voor vinden. Offers brengen we graag voor de gezondheid van onze geliefde naasten, en we hopen uiteraard dat iedereen die we kennen ongeschonden uit deze crisis komen, en dat wens ik jullie dan ook allemaal.
Ik ga toch echt niet echt zitten wachten tot het 1 juni is. we hebben geen vakantie geboekt, dan ga ik er van uit dat het een geweldige lente en zomer gaat worden. Volgens mij verdienen we dat allemaal en zo kunnen we allemaal extra vitamine opdoen voor het geval er weer een of andere pandemie ons het leven zuur komt maken. Vandaag mag ik opnieuw mijn zegeningen tellen, het lijkt of je dat in mindere periodes beter kan. Je beseft ineens dat het leven niet bestaat uit grote dingen, maar uit de hele kleine. De buurvrouw die een deuntje fluit in de tuin, de buurman die daarop inhaakt en het liedje mee zingt, de groenen en rode kaarten die uitgedeeld zijn aan oudere die ze voor hun raam kunnen hangen, groen t gaat goed en rood ik heb hulp nodig, de mensen uit de wijk die spontaan een serenade gaan brengen bij zorgcentra waardoor personeel en bewoners zich gewaardeerd voelen en een hart onder de riem gestoken wordt. Ik persoonlijk denk dat deze crisis vol met boodschappen zit. Niet dat dit een hand van God is of een straf van weet ik veel wie. Soms is het juist goed voor ieder mens om eens niet te hoeven en mogen rennen van A naar B, je tot besef komt dat we maar een speldenprik zijn in dit grote geheel, niet alles draait om ikke ikke ikke, dat je elkaar echt hard nodig hebt om iets gedaan te krijgen en meer in t hier en nu te gaan leven. Verschrikkelijk is dat daar juist zoveel mensenlevens mee verloren gaan, er mensen uit elkaar gerukt worden, er zoveel offers gebracht moeten worden en we daar zoveel verdriet om hebben. Blijf op elkaar letten, hou elkaar goed vast en ben lief voor elkaar en vooral blijf gezond. Liefs Brigitte