natuurtuin

De lente van 2021, is ver te zoeken. We zijn zo verwend de afgelopen voorjaren, we genoten al vroeg van zachtere temperaturen, en minder regen. Zo weinig zelfs, dat we jaren aan een stuk neerslag te kort hadden, en er tot ver in 't najaar bij gesproeid moest worden. Soms begrijp je helemaal niks van de natuur. Zo is 't ons, 't gepeupel goed gezind, en klagen boeren steen en been omdat er te weinig regen valt, en zo doen wij een opsporingsbericht uit gaan om de lente te vinden, en klagen andere weer dat 't veel te nat is. Tja, hoe kun je 't voor iedereen goed doen. We hoeven daarvoor niks te doen, alleen 't over ons heen te laten komen, en 't onder gaan. De natuur doet wat nodig is. En zo ondervonden we dat afgelopen donderdag nog maar eens van heel dicht bij.  Het is maar druk bij ons in de tuin, een eekhoorngezinnetje nest in onze den, een koolmeessetje heeft jonge vogeltjes in een nestkastje en in onze laurierhaag heeft een merelechtpaar voor de 2de keer een nestje met jonge vogeltjes uitgebroed. Met onze jongste kleinzoon keken we nog heel voorzichtig in 't nestje en er zaten zeker 5 jonge vogeltjes in. Papa en mama merel vlogen af en aan om de kleintjes van spinnen, pieren, wormpjes en slakjes te voorzien. Ze zorgde enorm goed voor hun kroost. En toch lukte 't hen niet om hun baby's te beschermen tegen 't leegroven van 't nest. Een zwerm brutale eksters had het voorzien op de te jonge en kwersbare vogeltjes, en roofde in een korte tijd de nest leeg. Ik heb nog nooit een papa en mama merel zo hartverscheurend geluid horen maken. Totaal ontredderd en overstuur bleef moeder merel fladderen en krijsen.... Mijn hart brak... Ik stond erbij, en ik keek ernaar, verslagen en niks kunnen doen. Ik voelde me zo waardeloos, maar tegelijkertijd zo traumatisch om te zien. Ik ga dit vanzelfsprekend niet aan onze kleine man vertellen.... Maar mocht hij er naar vragen dan zal ik 't verhaal niet zo verdrietig maken.... 😘