Boekenwurm

Deze foto geeft veel weer waar ik in mijn prille jeugd al mee doende was.  Lezen, lezen en nog eens lezen....Ons mam zei wel eens ooit, ons Brigitte,  die verleest haar verstand... Uren kon ik me vermaken met een boek. Bij slecht weer verveelde ik me nooit. De Dolle tweeling,  de Vijf, Irmgard Smit, okkie, Taptoe, en t lidmaatschap van "de Bieb" was aan mij wel besteedt. Zelfs in de zomer ging ik minder vaak zwemmen, en las ik wekelijks 5 boeken. Als t dus alleen aan het lezen gelegen zou hebben zou ik nu een leeswetenschapper of een taalkundige kunnen zijn. Want dat werd destijds nog wel een gezegd. Een echte boekenwurm was ik. Maar dit alles is het niet geworden. Ons pap maakte bovenstaande foto op 6 juni 1968. Waarom ik dat nog weet? Omdat t de laatste dag, zelfs uren was dat ik enigste kind in ons gezin was. Diezelfde avond nog werd ik grote zus. Om half 12 dezelfde avond werd mijn broertje geboren. En wat bracht hij voor mij mee uit de rode kool? Rolschaatsen.....dus die nacht om 2 uur of zo, aan de hand van opa door de kamer rolschaatsen. En ineens is de herinnering daar.....

Liefs Brigitte 

herfst

Lopen door het klatergoud

Met rood zo hier en daar 

Het groen is nauwelijks te zien

De wolken lijken zwaar

Het bruine is wat vochtig

Het gele ligt verspreid 

Het oranje maakt wat vrolijk

De bomen raken het kwijt

Rood met witte stippen

Die kennen we al wel

Ze zijn er zelfs in roze

En kleuren ook wel fel 

Herfst herfst wat heb je te koop

Veel afgedankt spullen

Maar o zo nodig 

Om over een maand of 5

De bomen en struiken

Opnieuw te vullen.

dans je de tijd in!

     

Gisteravond kwam zomaar even een buurman binnen lopen. Hij had visite gehad van z'n schoonzus en zwager, die hij al 58 jaar kent. 58 jaar.....ik schrok even van t jaartal. Ook al kennen Jos en ik elkaar al 44 jaar, en waren mijn schoonouders 60 jaar getrouwd geweest, ik zie mijn buurman niet voor me als jonge man. Wat ik wel voor me zie is zijn vrouw, de buuf, als jonge vrouw. Ze is eigenlijk nog een meisje wanneer ze de buurman ontmoet. Ze doet daar een dansje met een vriendin in de danstent op de kermis in Hogerheide. De buurman brengt haar naar huis en zo ontluikt er een liefde die gisteren dus al 58 jaar duurde. Wanneer ik de buuf aan kijk zie ik dat ze eigenlijk t meisjesachtig nog steeds bezit. De lichtjes in haar ogen, de smakelijke lach maken dat waarschijnlijk mogelijk. Haar positief ingestelde levenswijze draagt bij aan wat mijn buurman zei. Ze is niet van t azijn, nee ze is van de wijn. Zo benadrukte hij haar karakter en dat zegt veel over mijn buuf, maar ook over hem. Wanneer ik ze samen zie, moet zij vaak lachen om zijn uitspraken, om zijn grappen en op de manier hoe zij hem aankijkt zie je hoe ze een fijne en leuke relatie hebben. 58 jaar verkering zei hij.....19 september 1965, de danstent bij de kermis in Hogerheide. Voor hun om nooit te vergeten. Voor mij van een andere generatie niet denkbaar. Maar ik vind het superleuk om deze verhalen te horen en te delen. Zo blijven ze een beetje levend....en hoor ik in mijn gedachte de geluiden van I got You babe van Sonny and Cher, and Help van The Beatles weerklinken......

liefs Brigitte

yesterday when i was young

Wat een tijd geleden alweer dat ik blogde. Er was veel om me mee bezig te houden en tijd om na te denken had ik ook. Even ligt mijn leven niet in de goeie balans en ben ik zoekende naar de juiste weg. En dan wil ik ook veel schrijven over wat ooit was. En daar voel ik me dan ook weer fijn bij maar dan komen de juiste woorden niet in mij op, of ze zitten er wel maar ik krijg ze niet in de juiste volgorde op "papier". Vroeger als meisje had ik dat niet, ik zat dan op mijn meisjesslaapkamertje aan mijn bureautje en pakte mijn grote mooie schrift en schreef daar mijn gevoelens in op. In rijm, of gewoon in verhaalvorm, de letters reegen aan elkaar en er ontstond automatisch een verhaal of gedicht en in mijn levendige fantasie zag ik wat er buiten t schrift gebeurde. Ik leefde voor de woorden in poëzie en ze boden mij een uitweg voor wat soms de realiteit was. Ik staarde wat voor me uit en hoorde de auto's voorbij komen. Ik stond dan op en maakte een ruitje van t beslagen raam vrij van condens en bukte iets om er doorheen te kunnen kijken. Mensen op de fiets, t rijtje van vrijstaande huizen recht tegenover mijn slaapkamerraam, de ventweg met de heg die de scheiding aangeeft tussen ventweg en groteweg, de bomenrij, auto's opweg naar links en rechts, wandelaars over de stoep bij de overburen en ik droomde, ja ik was een droomertje, dat ik groot was en mocht gaan leven. Ik zakte op mijn bureaustoel neer en schreef weer verder in mijn schrift vol dromen en verhalen. Nu ik zo nu en dan nog eens in die schriften lees komt er een glimlach om mijn mond. Ik voel me weer dat meisje van toen en herinner zelfs de goedkope parfum die gebruikte. Ooit las ik ergens dat je geuren je altijd blijft herinneren. Je ruikt t en je weet je precies te herinneren waar je t destijds rook. Ook nu nog...

Liefs❤️