In de week voorafgaande aan dodenherdenking en bevrijdingsdag gingen we in de voetsporen van D-DAY. Een langgekoesterde wens wilde we vervullen en t kwam zo uit dat we samen met het gezin van onze oudste zoon afreisde naar Normandie. Vaux sur Aure werd onze bestemming. Centraal gelegen een paar kilometer van Bayeux, wat in de D-DAY dagen nog een tijdje tot hoofdstad van Frankrijk werd benoemd. Dat vertelde onze schoondochter ons. Ook de verhalen van vele veteranen die destijds landen op Utha Beach, Omaha Beach, Gold Beach Juno Beach en Swort Beach zijn ons niet vreemd. Ik betrapte me erop dat ik op sommige plekken zocht naar nog enige aanwezigheid van 80 jaar oud. Iets dat opnieuw bevestigde dat 80 jaar geleden heel veel jonge mannen, jongens nog bijna, hun moeder aan de andere kant van de zee gedag kuste en koers maakte naar een onbekend land waar ze oorlog moesten gaan voeren tegen mensen die ze niet kende. Hen werd opgedragen om de vrijheid terug te gaan winnen voor andere mensen die ze ook niet kende. De verhalen die we hoorden en de plekken die we bezochten zijn getuige van een verschrikkelijke tijd. Niet alleen voor bezet Europa maar ook voor iedereen die niet de vrijheid had om zelf te beslissen. We zagen van dichtbij afgelopen week hoe D-DAY is ontstaan, we zagen hoe vele bijdroegen aan onze vrijheid maar ook zagen we dat elk slachtoffer aan welke kant van t verhaal ook het verdient om herdacht te worden. Wat vrijheid ook inhoud voor andere, ik vier morgen, omdat ik afgelopen week herdacht op een manier en een plek die ik mijn verdere leven meedraag.
Liefs Brigitte
Geen opmerkingen:
Een reactie posten