razendsnel. 💜

Dat het leven in een rap tempo aan me voorbij zou gaan daar was ik niet echt op voorbereid. Toen ik kind was wilde ik 10 jaar zijn. Dat zou een wereld voor me openen dacht ik toen. En ik herinner me nog dat ik een maand of 3 na mijn 10e verjaardag mijn leeftijd schrijven moest en dat ik 9 schreef. Dus de magische grens van 10 bood me niet wat ik ervan verwacht had. Dan was 12 zeker de leeftijd om als bijna groot door t leven tegaan. Het enige verschil bleek de overstap van lagereschool naar middelbare. Dus ook die grens bereikte niet t resultaat wat ik hoopte te bereiken. Dan moest 15 toch zeker t nieuwe leven zijn. Dat t meer bracht dan dat ik eruit haalde was in mijn geval zeker waar. Het gaf me een trauma voor t leven, maar waar ik niet aan stierf zou me zeker sterker maken. En zo leefde ik niet meer naar bepaalde leeftijden maar naar gebeurtenissen en wensen toe. Dat leventje van mij kende kabbelende en turbulente tijden. Er is geen gebeurtenis of periode waar ik de voorkeur aan geef. Mijn motto is al heel lang dat ik geen spijt heb van de dingen die ik deed, maar eerder van de dingen die ik niet gedaan heb toen er tijd voor was. Maar ook dat was oké, achteraf lullen is altijd makkelijk en wanneer je alles tevoren weet is t makkelijk rijk worden. Achteraf de koe in de kont kijken.....tja. Nu ik terug kijk naar wat is besef ik me maar wat snel dat de laatste jaren in een razend tempo aan ons voorbij zijn gegaan. Ze kabbelen weliswaar rustig voort maar met de spurt erin die soms niet bij te houden is. De wereld veranderd zienderogen, en soms houd ik t niet meer bij. Ik ga niet meer zeggen hoe zal t zijn als ik zo oud of zo oud zal zijn. Nee ik hou t in de toekomst maar op wat is, kijk niet verder dan een dag vooruit en dat gaat me al snel genoeg. Gelukkig zijn met de dingen die ik heb, met wat ik fijn vind om te doen. Wat heb ik aan een gouden wc wanneer ik niet kan poepen. 😅 liefs Brigitte