We hebben de Caravan gepakt en zijn alsnog afgereisd naar de camping. Een vriend hielp ons de caravan op de plek te zetten en de voortent eraan te schuiven, zodat we toch nog ff weg konden. Heerlijk dat gevoel van even weg te zijn, de vrijheid van en t even niks doen. Ik hou ervan. Dit jaar zal er zeker anders uitzien dan voorgaande. We kunnen minder fietstochten maken omdat t voor Jos lastig is nu, maar we wandelen een btje en mogen deze periode even lui zijn toch. We lezen wat, kijken uiteraard naar de Tour de France en zagen hoe Oranje zich een plek naar de kwartfinale wist te knokken. Wat een pot. Het Komplot, de recreatieruimte hier op de camping was afgeladen vol met oranje fans. Wat een spanning. En wat een ontlading toen na 2x45minuten t eindsignaal klonk. Daar heb ik dus zoals gewoonlijk niks van mee gekregen want met een doelpunten verschil van maar 1 goal ga ik lopen de laatste minuten. Ik kan de spanning gewoonweg niet aan. Ik werd dus aangenaam verrast terwijl 80% van de wedstrijden beslecht worden met nog eens 2×20 minuten verlenging en daarna nog strafschoppen. Ons Oranje wist zich in 2x45minuten naar de kwartfinale te vechten....wat een feest. En daarna is t even stil in mij....en zie ik Nederland veranderen in een land vol hoop. De euforie, de saamhorigheid, de vreugde, de verbinding, de liefde voor, de (grote) blij en de hoop die oplaait. Het kan dus wel..... Kunnen we dit na t EK ook niet blijven doen, vast houden aan dit.... Of, is t verschil van mening zo enorm, de verharding zo keihard, de verdeeldheid zo groot, het egoïsme zo nodig, de onverschilligheid naar de ander ongekend, en de haat naar de ander zo intens dat ik me afvraag of ik nog ooit mee ga maken dat we weer tot elkaar kunnen komen. Daar sluit ik echt mijn ogen voor..... Mijn hoop word gevoed in t aanschouwen van dit mooie schouwspel. Ik heb een visioen een wens dat we ooit weer dat mooie tolerante volk zullen zijn, en ik zie hierin dat t mogelijk is. Ik zal dit niet meer meemaken en ik betaal met heel mijn generatie de prijs voor de vrijheid die we kennen in de hoop dat de generatie die na ons komt opnieuw die vrijheid mag proeven maar ook de euforie mag voelen van de saamhorigheid in er voor elkaar te zijn. Mocht t zo zijn, dan is dat niet voor niets geweest, maar wat mis ik de saamhorigheid en daarom kijk ik met weemoed naar dit mooie tafereel. 🧡🇳🇱📢
Liefs....Brigitte
Bronvermelding Foto "Het Mooiste Van Nederland"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten