oudejaarsavond

De laatste voor dit jaar, even nog wat gedachten op papier zetten, wat herinneringen ophalen en wat terug gaan in de tijd. Want zo heb ik toch al zeker  53 jaarwisselingen meegemaakt, waarvan er toch zeker een kleine 45 bewust. Ik moet een jaar of 6 geweest zijn toen ik meemaakte dat mijn vaders jas in de hens vloog door een rotje. Toen gebeurde dat dus al…. Maar dat ik pas echt bewust vuurwerk mee ging maken was toen ik een 14 jarig meisje was, wat lijkt dat lang geleden, een eeuwigheid, maar de herinneringen zijn zeker waardevol. Het lijkt dat met het ouder worden de herinneringen belangrijker worden, je ze uit alle macht vast wil houden, omdat je al meer herinneringen gemaakt hebt dan wat je nog aan nieuwe herinneringen zult gaan krijgen. Ze zijn per definitie niet minder, maar straks zijn de mensen om je heen er misschien niet meer, en zijn ze nu de enige die je nog kan vertellen wat je deed toen je 10 jaar was, en wat je op later leeftijd deed, daar waren de mensen van nu zelf bij….. Oudejaarsdag, 1976, inmiddels net 14 jaar, een dag die echt in mijn geheugen gegrift staat. Niet om t melancholische eerder om de lol die we hadden dat we eindelijk even eruit konden samen. Mijn vriendin en ik even aan t eind van de middag, niet te ver weg, rondom de kerk, was al een roadtrip, zeker als je net als ik een tiener was die een grote mond had maar een  klein hartje bezat.  En een vriendinnetje had die nog net iets minder durfde. Achteraf gezien heeft het helemaal niet zoveel voorgesteld, de jongens die vuurwerk gooide, in de straten liepen en ons na keken….. Toen waagde je je nog niet aan vuurwerk als meisje. Eerlijk gezegd ik durfde dat ook niet…. Het was koud die dag, het leek wel alle jaren koud rond die tijd. Ook dat was anders. We liepen samen door de Irenestraat schuin tegenover mijn huis, er waren toen nog van die zinken vuilnisbakken, en er was aan t eind van de straat een jongen  een rotje zag gooien in zo’n zinken bak….. Een knal dat dat gaf, we sprongen een meter voor ons gevoel in de lucht, schrokken ons het apenzuur en zetten het op een lopen, richting huis… We waren wel zo geschrokken maar konden ook van het schrikken niet stoppen met lachen, en laatst toen we elkaar weer zagen bleek dat we t lachen niet verleerd hadden, dat is wat we nog heel veel doen….. Daarna gingen de oudejaarsdagen veelal rustig voorbij, of ik was thuis bij mijn ouders of bij vrienden, maar t vuurwerk was altijd wel aanwezig. Tot ik op een nieuwjaarsnacht plots te maken kreeg met vuurwerkgeweld zoals dat nu genoemd zou worden. Er was een gozer die dacht leuk te zijn en een rotje voor mijn voeten gooide en dat in de worp al afging. Dat was het dus, in een klap hoorde ik niks meer, het duizelde me, ik moest spugen, ik was gedesoriënteerd en even de weg kwijt. Het gebeurde zo snel, en zo vlug dat ik niet zag wat er verder gebeurde.  Mijn vriend destijds, pakte die gozer zo hard aan dat ze samen over de grond tuimelde.  Opnieuw zetten ik het op een rennen, het had gesneeuwd, dat deerde me niet ik ging er vandoor, de verkeerde kant op welleswaar maar ik ontvluchte opnieuw de plek….Het enige wat ik nadien mee gekregen had, was dat die gast er ook als een haas vandoor ging…. Dat was dus opnieuw iets om er voor vandoor te gaan, ik lijk dat wel af te roepen over vuurwerk….  De kroeg in met nieuwjaar heb ik ook wel een tijdje gedaan, maar dat beviel me eigenlijk niet zo erg. Veel te druk, veel te veel dronken lui, en t werd me vaak veel te laat. Nee laat mij maar lekker thuis met oud en nieuw, t vieren met mensen die me lief zijn, later met onze kinderen. Zo kon ik of hun vader hun verstandig gebruik van vuurwerk bij brengen, ja ik deed dat ook, in een emmer water, die steevast klaar stond in t halletje van ons huis. Ik werd er voor uitgelachen, niet voor vol aangezien en een angsthaas genoemd. Ja ik ben bang voor vuurwerk, en heeft dat zo zijn reden, ja, teveel gezien, om te beginnen de brandende jas van mijn vader, de knallende vuilnisbak van de grote jongens uit de Irenestraat, t vuurwerk dat voor mijn gezicht knalde, en later nog een grote knalpot die omverviel en in de ogen van t zoontje van een vriendin terecht kwam, waardoor er wat licht uit zijn ogen is verdwenen….De paniek die er op zo'n moment uitbreekt is niet te beschrijven.  En laten we niet vergeten dat het ook zo sneu is voor alle dieren die op de vlucht slaan, bang zijn, niet naar buiten durven en blijven bibberen of de weg kwijt raken nadat ze er vandoor zijn gegaan…… en ik kan t weten, je gaat er vandoor wanneer je bang bent, dat is de enige uitweg….Ja ik zal ook altijd bij vuurwerk binnen blijven…… achter glas is het net zo mooi, of er zal een vuurwerkevenement moeten zijn dat georganiseerd word en de experts het afsteken, dan zal ik er naar kijken……Maar oudejaarsdag is meer, meer dan vuurwerk al lijkt t dat er voor bepaalde doelgroepen daarom te doen is.  Oudejaarsdag is oliebollen bakken inmiddels een aardige traditie, oudejaarsdag is terug kijken, oudejaarsdag is afscheid nemen, gedag zeggen tegen de dingen die niet lukte, en hopen dat t volgende jaar daar verandering in komt, dat het dan lukken zal, maar ook onzekerheid brengt het mee, je weet wat je had, niet dat het goed of slecht was, eerder vertrouwd en t is altijd weer een uitdaging om iets nieuws aan te moeten gaan…. Zo kan je t ook zien… of eerder afscheid nemen van gewoontes, en nieuwe aanvaarden…. Of zoals ik nu, en 80.000 andere afscheid  moeten nemen van een gemeente waar ze al misschien hun hele leven wonen, en waar we samen gaan in een grote fusiegemeente Meierijstad! Gewacht met mijn paspoort ophalen om een van de laatste te zijn waarvan t is afgegeven door de burgemeester van Veghel. Niet dat ik trots ben daarop, nee eerder om nog 10 jaar terug te kunnen kijken op iets tastbaars van wat ooit eens was. En zo tikken de uren van 2016 voorbij, nog 52 uur vanaf nu…. Ach soms wordt mijn hartje wat week, voel ik wat emotie, maar ook blijdschap. Er staan in 2017 leuke dingen op stapel, een zoon en schoondochter verhuizen, er is opnieuw een kleintje op komst en er zijn lichtpuntjes waaraan ik vast kan houden… en er is liefde! Ik hoop op een mooie oudejaarsdag, zonder rennen, met lekkere oliebollen, en waar ter wereld je ook bent, dat er lieve mensen om je heen zijn, je omringd wordt door liefde, door waardigheid en respect…. En dat 2017 ons aller jaar mag worden dat het ons mag brengen wat we alle wensen, maar bovenal goede gezondheid. Liefs Brigitte