Afgelopen zondag ben ik met het popkoor waarin ik zing naar Poptempel Paradiso gegaan om daar een optreden te verzorgen tijdens de Koordagen die Paradiso ieder jaar weer organiseert. Het was een geweldige dag geweest, enorm genoten van t optreden, en wonderwel ging het zoals het oude spreekwoord zegt, slechte generale, goede uitvoering. Goed besluit om niet van nummers te veranderen..... We hadden het helemaal in de smiezen.... De dag is natuurlijk niet compleet wanneer je in Amsterdam bent geweest en geen kroeg hebt bezocht. en daar waren we die dag dan ook erg goed in.... We zouden die dag met alle koorleden die daar zin in hadden natuurlijk, de Homobar Queers aan de Amstel bezoeken. Dus na de lunch, die we uiteraard in de Heinekenhoek nuttigde, togen wij de Amsterdamse stegen in op zoek naar Queers. Op goed vertrouwen van google maps kwamen we, al was t met een omweg, uit bij de Kleine Komedie en t daarnaast gelegen Queers. Wat ik daar aantrof schetste mijn verbazing. Mijn gevoel gaf mij aan dat ik me er thuis voelde.... Dit beleefde ik dus nog nooit. Ik kreeg echt een rust over me, een gevoel van dit is veilig, en dat in Amsterdam, waar je toch snel het gevoel kan hebben niet veilig te zijn wanneer we de berichten uit de media moeten geloven. Geen moment voelde ik me er niet op mijn gemak, zelfs de klink van de deur van t toilet gaf geen reden tot ongenoegen. Nee, ik wist t meteen, dit is tolerantie zoals die bedoeld is. Hier ben je welkom wat of wie je ook bent..... Nu is de Homo/lesbienne wereld of hoe je t ook mag noemen, mij gelukkig totaal niet vreemd. Ik ben erg vrij opgevoed, was er thuis geen onderwerp niet bespreekbaar, dus ook dit onderwerp niet, en in mijn omgeving destijds al, werd er niet echt gelachen om anders geaarde, zoals mijn vader schetste... Zijn tijd ver vooruit achteraf gezien. Ook in mijn omgeving later heb ik van dichtbij gezien hoe vrienden en familieleden worstelde met de kast te openen. Buurkinderen, jongentjes waar ik vroeger mee speelde, meisjes uit de klas op de basisschool, vrouwen die op een bepaalde leeftijd de warmte van vrouwen meer wist te waarderen dan van mannen, en omgekeerd, kinderen van vrienden, neven bleken nichten, nichten werden geen neven maar bleven nichten om t zo maar te zeggen....En ik zag het om me heen gebeuren in een wereld die veranderde en dat beangstigde me soms wel, ik mocht er dicht bij zijn, het meemaken, het zien dat de ergernissen naar anders geaarde groter werd en het stemde mij verdrietig...... En daar stond ik dan in de kroeg, in Queers, in Amsterdam, met het wijntje in mijn handen te kijken en te genieten van wat ik voelde. Wat ben ik een rijk mens, dat ik gezegend mag zijn met deze tolerantie, met deze ervaringen en met dit gevoel dat ik dat bij mezelf ontdek. Door als 53 jarige de Homobar binnen te gaan en te beseffen dat wie je ook bent, wat je ook bent, wat je doet of hoe je eruit ziet hier kan zijn die je bent en wil zijn. Natuurlijk weet ik dat het zo moet zijn bij allemaal, maar de werkelijkheid is vaak anders, en dat ik dan juist op een koude zondagmiddag dat beleven mag, en te ervaren dat Victor, Victoria is, dat Tony, een gewone jongen is en wij allemaal mensen zijn..... neef of nicht, door de eeuwen heen geëvolueerd, maar we blijven met z'n alle Homo Sapiens. Liefs Brigitte...<3
Geen opmerkingen:
Een reactie posten