Kampeervermaak

Wat gebeurd er deze zomer. Is er nog zicht op vakantie, gaan we nog wat ondernemen of gaan we niet meer weg. Zijn er plannen gemaakt of wachten we met plannen tot op t laatst. Hebben jullie al een bestemming uitgezocht of is het de zelfde als de afgelopen jaren. dat hoor je rond deze tijd van t jaar veel om je heen. Er is zoveel mogelijk. Jaren geleden toen we nog kampeerde was de bestemming eigenlijk al lang te voren bekend. Al weken voor de vakantie moest je vroeg in de ochtend met de telefoon in de aanslag klaar staan om voor t jaar daarop een plekje te bemachtigen op onze favoriete camping. Zelfs de plek hadden we al t jaar daarvoor uitgezocht. Graag de ochtend zon, en in de middag schaduw voor de caravan. Naast de caravan was dan nog volop zon te vangen..... je moet zelfs op vakantie iets te kiezen hebben toch. Zo stonden wij eens op een camping in Ermelo, de Haeghehorst volgens mij. Nog 1 in de luier dus t is echt lang geleden. natuurlijk hoop je op mooi weer in de vakantie. Niemand verwacht wanneer je 3 weken kampeert dat je ook 3 weken slecht weer hebt. Hadden we ook nooit, er was altijd wel een gedeelte dat mooi weer gaf. Zo dacht natuurlijk iedereen die op de camping komt, zo ook onze overbuurman en buurvrouw en hun kinderen. Hij zette zijn caravan net andersom op t veldje, niet de voortent naar t veldje gericht, nee hij zette hem met de achterkant van de caravan naar t veldje gericht. Wij keken dus als het ware naar t kont van t paard. Er was iets te zeggen van deze keuze, hoewel t ook lichtelijk aso keek, kon ik me er niet al te druk om maken. Zij dachten er goed aan te doen. Was het niet zo, dat t 3 weken regende. Daar had ik dan toch wel weer lichtelijk plezier in... niet in de regen maar juist om t feit waarom hij geen contact kon maken met de andere veldbewoners. Dat vond ik ook jammer voor hun kinderen, deze keken de hele dag door t caravanraampje naar onze jongens die in de plassen speelde en met hun laarsje door t gras holde. Een beetje zielig. Goed dat t maar 3 weken je buren zijn.... en je nadien nooit meer iets van ze hoort. Dat was een helse vakantie, wassen ging ik uiteindelijk maar thuis doen, duurde 2 dagen eer ik aan de beurt was, dan was een dagje naar huis om te wassen eerder klaar. Jaren op verschillende plekken gekampeerd, de kinderen altijd gezellig mee, hadden natuurlijk ook wat te zeggen over de vakantie plek, en een democratisch besluit is zo genomen. Tot de zomer van 1999. Daar kwamen we aan in Groenlo, de prachtige Achterhoek. De Grolsch Vesting en wat later bleek een plek die we jaren lang zouden bezoeken. Zelfs op momenten dat t niet meer echt democratisch was en voor de hand liggend. Hier ben ik niet trots op. Maar ik vond t soms enigszins op chantage lijken. Wanneer wij opnieuw naar Groenlo gaan, gaan jullie dan nog mee? Was de vraag aan de jongens.... Ze hoefde daar nooit lang over na te denken.... het antwoord was gelijk, Maar natuurlijk gaan we dan mee!!! Dat gaf ook de nodige gezelligheid, de jongens en hun aanhang. Ook wij hebben er fijne en lieve vrienden aan over gehouden....We hebben tijdens onze kampeerperiode ook wel eens vreemde mensen ontmoet. Zo was er eens de vrouw met de hamer, de Safarie man, een religieus gezin dat iedere ochtend moest bidden, een kampbewaarder, Herman Brood met z'n Papegaai, maar al deze mensen maakte er wel weer iets speciaals van. Ben blij dat ik ze heb mogen ontmoeten, ze gaven net iets meer aan de weken op een camping. Niet alleen het kamperen maar ook hun aanwezigheid en hoe ze zijn. We hebben nooit in t buitenland gekampeerd weet dus ook niet hoe dat is, maar we hebben op de vele verschillende campings in ons eigen nederland goede vakanties gehad..... uiteindelijk maar 2 vakanties die verregende..... en dat was toen tevens onze laatste kampeervakantie geweest....alleen hadden we dat toen nog niet door. En dat kwam niet door de regen maar door de sneeuw...Gek dat weersomstandigheden zo samenhingen met vakantie vieren. Zal me benieuwen dit jaar... Op naar t koudste stukje van Europa, zo noordelijk mogelijk.... om te relativeren.... ik lach me een deuk... Liefs Brigitte