Volwaardig voltooid.

T kwam zojuist voorbij in een artikel. De keuze maken om na een voltooid waardig leven samen te mogen sterven. Wat zou dat voor menig echtpaar op leeftijd een uitkomst zijn. Niet opgelegd, maar zelfstandig en waardig hiervoor te kunnen en mogen kiezen. Zonder bemoeienis van buitenaf. Want dat willen we al ons hele leven niet, waarom dan wel over zoiets waardevols als waardig sterven. Alleen overleg met naasten die ons lief zijn en van ons houden om wie we zijn. Alles gedeeld, besproken, gelachen, gehuild, gevloekt misschien, herinneringen opgedaan, alles is gezegd, alles is gedaan, het is klaar. Na een leven van liefde samen, er voor te mogen kiezen om het leven zonder één van de twee niet meer te hoeven leven, t gemis niet te hoeven voelen, maar boven al samen de vrijheid hebben om samen de stap verder ook te nemen. Maar t is akelig stil in Den Haag wanneer t gaat om vrijheid van keuze voor levenseinde. En dat vind ik zo jammer. Een duidelijk gemiste kans.Terwijl t echt een maatschappelijk doel blijkt. De kabinetsformatie is geslaagd om deze problematiek niet aan de orde te stellen in deze kabinetsperiode. 4 jaar weggegooid, terwijl er geen stap richting euthanasie gezet wordt en t nog steeds of moet ik zeggen opnieuw als strafbaar wordt gezien. Onder de vroegere regering met Els Borst was er een versoepeling van deze regels, maar om bredere steun te verkrijgen in dit kabinet kregen we te maken met de CU en deze staan voor minder tolerantie op dit gebied, (op elk gebied trouwens) net als het CDA die ook hier niet zo goed mee weet wat t daarmee moet. De euthanasiewet werd een taboe. Er werd niet meer over gesproken, of t er nooit was geweest. Wilma Kieskamp citeerde, "elk kabinet heeft zijn taboe, de kunst is om t niet te laten opvallen dat er binnen coalities onderwerpen zijn die in wezen onbespreekbaar zijn. Het is pure tragiek dat een regeerakkoord ertoe leidt dat kamerleden zich nauwelijks meer vrijuit kunnen uitspreken over een voor hun partij zo belangrijk onderwerp".... Snappen we t nog Allemaal!? We moeten op alle gebied t maar zelf uitzoeken, maar hierin hebben we geen eigen keuze meer omtrent t beëindigen van voltooid leven. Niet om voor God spelen, spreken of handelen, nee t gaat hierbij om zelf de regie in handen te hebben, te houden, net zoals we dat in ons hele leven dat achter ons ligt deden, en waar we bemoeienissen van buitenaf niet nodig hadden. Niet omdat het moet, maar omdat we de vrijheid willen om te kunnen zeggen, nu is het klaar! Ik persoonlijk denk ook niet dat deze stap om gebruik te maken van deze vrijheid tot levensbeëindiging snel genomen gaat worden. Je staat hierin zeker niet alleen, je hebt altijd wel naasten, kinderen, kleinkinderen, broers zussen en geliefde. Ook hierin zal veel nagedacht en gesproken worden eer deze beslissing genomen wordt. Met t hoogst nodige respect voor ieders keuze. We roepen vaak, wanneer leven lijden wordt, kan de dood een verlossing zijn, wat te denken van uitzichtlooslijden door pijn of psychische nood, dementie, of een leven vol depressies wat ervoor zorgt dat t leven ondraaglijk voelt. Gister avond hadden we t er nog over, niet dat we al gauw willen gaan, maar over een jaar of 30, wanneer wij nog samen zijn, wij dan hier nog zo over denken, dan zou dit voor ons zeker tot de mogelijkheden behoren. Maar eerst ons leven leven om t straks over een jaar of 30 zo voltooid mogelijk achter ons te laten. Maar eerst ga ik nog genieten van al wat er voor me ligt, de zon die vandaag schijnt, de koude wind op mijn snoet,  de pasgeverfde deuren in huis, fris wasgoed, de geur en smaak van koffie en zo is er iedere dag wel wat om te genieten. Maar voor nu.... voor wie bijna weekend heeft, geniet daarvan. Liefs Brigitte💖