Blije snoetjes, schelle geluiden, lachende kinderen, wat is het toch duidelijk dat de vakantie voor de deur staat. Hier bij ons aan t einde van de straat staan een groepje jongens en meisjes, ze kletsen wat, zoeken elkaar op en blijven nog even staan. Er komt nog een groepje van 4 aan gefietst, en fietsen gelijk met elkaar door. T geluid verstomd en ze gaan de hoek om. De zomeravonden geven een gevoel van vrijheid. T brengt me terug naar jaren die al heel lang verstreken zijn. Elkaar opzoeken op plekken waar je je fijn voelde. Met vriendinnen naar t zwembad, op tienertoer of juist met een vriendinnetje naar de camping. Toen was alles nog mogelijk. Er heerste veiligheid alom. Dat was enorm prettig opgroeien kan ik je nu zeggen. Ik hoefde niet ver van huis om leeftijdgenoten op te zoeken. Mijn vader zetten me in de zomer regelmatig over de drukke weg waaraan wij woonde om in de straat tegenover ons te gaan hinkelen, landje kappen, touwtje springen of te stoepranden. We speelde tot t bijna donker was, en daar was vader weer, om even een praatje te maken met de overbuurman, en mij daarna mee naar huis te nemen. Wat was t veilig. Met weemoed denk ik daaraan terug. Zo heb ik een aardige Memorylane voor mezelf verzameld van herinneringen. Maar ook van mensen om me heen. Niet allemaal tastbaar, maar volg via Social media. Zo nu en dan komen er op Social media foto's voorbij van vroeger. De plaats waar ik geboren ben voelt nog steeds al thuiskomen. T maakt me vrolijk, stemt mij blij en maakt ooit ook wel eens melancholisch. De tijd veranderd, t gaat in sneltreinvaart. Maar niemand pakt mij de mooie herinneringen af. Ik bewaar ze in een kluisje in mijn hart, en soms deel ik ze met jullie...en hoop dat jullie ze weten te waarderen.
Liefs Brigitte 😘
Geen opmerkingen:
Een reactie posten