Fototoestel

We fotograferen wat af met z'n alle. Ieder detail klein of groot proberen we vast te leggen op de "gevoelige plaat" zoals een foto heel erg vroeger genoemd werd. We hebben hem allemaal in onze achterzak, tas of hand. Onze mobiel heeft een extra functie. Buiten bellen en nog zoveel meer communicatie kan hij ook foto's maken. De ene maakt mooiere dan de ander, maar we "cheezen' wat af met t ding. Dat was ooit wel eens anders. Ik hoor mijn vader nog roepen, kijk uit dat je niet drukt voor we stil staan want anders kun je die weg gooien wanneer hij ontwikkelt is, of " je maakt toch geen foto van dat, daar staan geen mensen op, das niks hoor, daar kun je niks mee doen. Nee inderdaad, foto's maken van gebouwen en objecte dat deden we niet. Wat moest je met die foto's. Ik kreeg vroeger als meisje van een jaar of 11 t oude toestel van mijn opa. T was zo'n kast die je voor je buik moest houden en in t spiegeltje van 1.5 bij 1 cm dat bovenop zat kon je zoeken wat je wilde fotograferen. Het was mijn eerste toestel en ik was er wat blij mee. Ik heb er ook menig foto's mee gemaakt. Op schoolreisje naar Heusden nam ik hem mee. Daarna nog jaren mee gedaan. Tot er geen rolletjes meer verkrijgbaar waren en ik afscheid nam van mijn erf stuk. Daarna kwam er een soort cassette camera. Je schoof t ding uit elkaar en keek door een lensje. Zelfs binnen kon je foto's maken. Een flitsblokje erop zetten en je schrik je een hoedje....de flits verblinde je ogen zo intens dat je t komende kwartier niks kan zien. Maar de binnen foto was een feit. Tot je t rolletje moest laten gaan ontwikkelen. Ja dat was destijds een speciale techniek. Duurde een week, koste een fortuin (toen begreep ik papa's woorden) en dan was soms de helft van de foto's bewogen, onduidelijk, of overbelicht....die flits hè... Tot mijn 18e verjaardag heb ik hier mee veelvuldig foto's gemaakt. Er kwamen nog meer camera's. Ik deed me te goed aan om mijn naasten te fotograferen. Nooit echt gebouwen of bossen of wegen. In mijn gedachte riep mijn vader steeds dat t niet goed was, met die foto's kun je niks. Nu is er op dat gebied veel veranderd. Ik zie soms de mooiste foto's van vroeger voorbij komen. Wat had ik graag met mijn eerste buik camera mooie foto's gemaakt van de plek waar ik woonde, waar ik was of wat er destijds stond. Gelukkig heb ik mijn herinnering nog, en anders ben ik dankbaar voor de mooie foto's van weleer die geplaatst worden op een website. Maar wat graag had ik daar ook mijn foto's geplaatst....maar ja....papa hè...🤗

Liefs Brigitte 😘