Daar zit je dan eindelijk, na een wachttijd van een dik uur in een rij. Je gaat ervoor. Helemaal voor in wanneer dat kan. Je gordel en schouderrek worden over je heen geklapt. Je bent er helemaal klaar voor. Wanneer je de verhalen van vrienden moet geloven wordt dit de rit van je leven. Voor jou is t de eerste keer. Je ouders en zusje wachten al een uur, je hebt ze een appje gestuurd dat je de volgende rit eraan komt. De spanning stijgt, je vindt t ook wel een btje spannend. Maar t meest vind je t gaaf om dit mee te maken. Je broer heeft t al een keer beleeft, is ook wat cooler dan jij. Althans, zo doet hij. Je vraagt aan hem of hij er zin in heeft, z'n gemompel verteld jou genoeg. T is je broer, je weet hoe hij reageert wanneer ook hij spanning voelt. Hij kijkt je aan met een blik van, nou joh, daar gaan we. En inderdaad, daar gaat t treintje omhoog. Een kabaal, gekraak, gepiep, even ben je in verwarring. Je broer zegt dat hoort erbij, tis de baron van ergens in 1890, toen alles nog niet zo soepel liep.....
Dat zei hij goed, precies op t juiste moment....tot aan t hoogtepunt. En daar stopt meneer Baron. En daar hang je samen met je broer en tientallen andere te kijk in een top attractie. Daar stond je dan een uur voor in de rij, om hier boven de bomen kronen te eindigen...op 33 meter hoogte. tja....ik kan me voorstellen dat je ineens genezen bent van de Baron uit 1898! Dat je je ook even op je hoofd krabt voordat je zegt zonder er bij na te denken, natuurlijk ga ik mee....en zo snel als je dat gezegd hebt, je weer terug bent. Al duurde t deze keer wel enorm lang deze rit....en spanning voelt hier nu niet zo fijn.
Liefs Brigitte
Geen opmerkingen:
Een reactie posten