T is koud voor 13 augustus. Ik blijf maar eventjes buiten. Sterrenregen of niet, ik doet het niet meer zoals de jaren hiervoor op de (ja daar is ie weer) luiwammes met een drankje. Ik zoek liever mijn warme bed op. Morgen moet ik toch weer werken. Wat heb ik veel sterren zien vallen. Op de camping, in de tuin, en zelfs naar een wei in een open vlakte om er zoveel als maar mogelijk was te spotten. Altijd rond de 13e augustus. T was traditie, en soms ook koud maar dan met jas, en slaapzak om ons heen. Onze jongens zijn met t sterrenvalvirus besmet geraakt. Wanneer t even kon lagen die ook in de tuin. Ook toen ze niet meer thuis woonde kregen wij spontaan een foto van onze jongste onder een fleece deken met z'n duim omhoog met de tekst, ik lig er weer klaar voor, en de oudste die vaak al appte, ik heb de eerste alweer gezien. Op menig camping hebben we ook genoeg mede kampeerders enthousiast gemaakt. T is een schitterend schouwspel die vallende. Een lichtflits die heel kort maar hevig is. Sommige veroorzaken kippenvel en van andere schrik je zo omdat er soms echt een brandende staart achteraan komt. Ik kon er uren naar kijken, zeker in tijden dat ik vakantie had. Dan mocht t best diep nacht worden eer ik mijn bed opzocht. Tussen door werd er ook een satelliet gevolgd, en soms een fenomeen dat we niet konden plaatsen. Zo zagen we ook eens een rij van lichtjes, we schrokken daar zo van dat we na een uur nog niet bijgekomen waren van de schrik. Met t internettijdperk werd er gelijk gegoogled naar wat we waargenomen hadden. Soms waren er meer zoals wij die ook buiten waren. Soms staken we de draak er mee. Kwam ik van binnen naar buiten gelopen, deed net of ik viel en riep dan, hier valt een 🌟 of op de camping met de crossfiets van onze zoon naar t toilet gebouw en dan slippen op t gras en daar ging ook een fietsende 🌟. We maakte t soms extra donker door tegen dat t ging schemeren een vuilniszak om de lantaarns te binden, om geen vals licht te hebben. We genoten volop. Nu lig ik dus in bed. Schrijf dit op, en bedenk me dat ik toch wel wat mis. T bloed kruipt waar t niet gaan kan.....en ik denk, een gevallen ster wil ik niet missen. Dus joggingbroek en fleece vest aan en toch maar eens even gaan kijken. Misschien dat er vannacht nog wat te wensen valt....
Liefs Brigitte 😘
Geen opmerkingen:
Een reactie posten