Tiet vur Un fotooke

Bijna was ik aan de beurt afgelopen maart, en toen ging 't hele feest niet door. De lock down gooide roet in 't eten, en ik kreeg bericht dat ik moest wachten op een nieuwe oproep. Tja, daar zat ik dan echt niet van in zak in as. De boobieophangsessie is uitgesteld tot nader order. Het plette van mijn vrouwelijke rond-dingen kreeg even uitstel, 't verbrijzelen van mijn beide babymelkfabrieken mag nog even wachten. Persoonlijk vind ik 't niet zo erg, ik ga die bus liever niet in. Voor ik 50 jaar werd had ik al wel gehoord van vriendinnen en mijn moeder wat 't in hield. Er kwamen hevig vertelde horrorverhalen voor de dag. Ik nam me voor om op de langere termijn te denken wanneer 't mijn beurt mocht zijn... In de trant van vanavond is 't voorbij, en ik laat me niet kennen, mij zal 't zeker mee vallen. Nou vergeet 't maar, 't gigagrote op een wafelijzer lijkende machine deed z'n werk naar behoren, 't enige wat hij niet deed was warm worden, de lift in de motor van 't wafelijzer was zojuist door de lift monteur nagekeken, en "he lift me up and bring it down", de huid onder mijn boobies scheurde zowat. Daardoor ging ik op mijn tenen staan en de lift ging nog verder omhoog. Mijn schouder en arm die ik op een bepaalde manier moest neerleggen leek het wafelijzer te koesteren of 't mijn beste vriend was..... En ik kon op dat moment niet anders bedenken dan dat dit martelwerktuig uitgevonden moest zijn door een man.... Maar ja, 't is voor een goed doel... Maar dan nog. Fijne dag... Liefs Brigitte ❣️

neowise

Weten jullie het nog. Ik kijk graag naar de sterrenhemel, turende naar die miljoenen lichtpuntjes die miljoenen lichtjaren van ons vandaan staan. Steeds in de hoop te weten dat dit fenomeen 't enige is wat het zelfde blijft, wat niet veranderd, wat houvast geeft, omdat het niet alles overhoop gooit door steeds aan de zelfde volgorde vast te houden. En toch zag ik daar ineens iets wat ik nog niet eerder zag. Laat in de avond, net na de zonsondergang komt hij voor de dag, aan de noordwestelijke horizon. Een brokstuk van 5 kilometer doorsnee zoeft met een enorme snelheid rakelings langs de aarde. Een brokstuk, wie weet waar vandaan, van gesteente dat een grote hoop gruis achter zich aan laat komen.  Hij pikt onderweg van alles mee in zijn zucht. Hij is sinds vorige week ineens daar. En klimt iedere dag een beetje hoger, om ergens eind deze week, volgend weekend misschien, uit elkaar te vallen en weer te verdwijnen in de dampkring. Maar misschien hebben we 't geluk dat hij er in augustus nog staat, ook dat zou zomaar kunnen.... Ook daar weten de geleerde nog niet zoveel vanaf. Toen ik gisternacht naar de Neowise staarde bedacht ik me dat hij dicht bij de aarde staat. Ik filosofeerde erop los. Waarom ben jij daar? Ik bedacht eigenlijk dat dat brok gesteente van 5 kilometer doorsnee alle rottigheid van 2020 achter zich mee mocht zeulen in de vorm van dat gruis. Ik had nog wel een goedje hier dat hij ook nog mocht mee nemen. Weg met die zooi die ons leven ontwrichten, ergens begin dit jaar, val ergens uit elkaar ergens volgend weekend, bevrijd ons van al dat gruis, en neem 't mee daar naar toe waar niemand er meer last van heeft. Ik schrok een btje van mijn eigen filosofie. Want daarvoor zal hij niet hier zijn, waarom hij hier wel is, is onduidelijk, maar geeft wel aan dat zelfs ons grote heelal, waartoe ook wij behoren, geen betrekking heeft op wat hier gebeurd. Hoe klein moeten we dan wel niet zijn.

Fijne zondag, liefs Brigitte 😘

verloren generatie....

Vandaag las ik al voor een 5e keer dat iemand opzoek is naar een stageplek. 5 jonge mensen die een plek bemachtigd hadden in de maand maart, maar door de corona crisis afgezegd is, omdat er niet vanuit een kantoorgebouw gewerkt mocht worden, en dat thuiswerken tot 2021 genoodzaakt was en daardoor de geplande stage in 't water valt. Het zou je maar overkomen. Je hebt eindelijk een plek waarvan je verwacht dat die het helemaal voor jou is, en dan gaat 't ineens niet door, er gaat ook geen andere optie komen, want overal waar je I formeert krijg je 't zelfde te horen.eigenlijk zie je het nu even niet meer zo zitten, hoe gemotiveerd je ook altijd bent. Je zit in welk leerjaar dan ook van je vervolgstudie, en je kan je studie niet beginnen, vervolgen of afronden doordat de bedrijven die de stageplekken aanbieden, hiervan af moeten zien tot nader order, tot een vaccinatie, tot een goedkeuring van rivm, regering of buitenlandshoofdkantoor. Hoe leg je dat uit aan de jeugd, aan hen die gemotiveerd bezig zijn, hun studie willen doen, vervolgen of afronden. En dan heb ik 't niet over werkplaatsen of fabrieken, maar juist de banen en stageplekken op een kantoor. Tja.... Bedrijven, of ben ik nu naïef. Kijk eens in 't rond, er staan zoveel panden leeg, daar is volgens mij winst te behalen, er is ruimte genoeg, splits uw personeel op en de 1.50 meter kan gewaarborgd worden. Zet ramen open, ventileer regelmatig, Investeren in de toekomst heet volgens mij zoiets, laat deze generatie niet de verloren generatie zijn. Want hoe je ook je best doet om je hoofd boven water te houden, daar ben ik me zeker van bewust, toch hebben jullie deze generatie nodig om straks weer opnieuw succesvol te kunnen zijn.

Liefs Brigitte