Feelings;

Steeds wanneer ik bedenk om mijn blog te optimaliseren, schiet er bij mij een liedje te binnen! Een song uit de jaren dat ik een tiener was. Waarom dat ene lied mij te binnen schiet is me werkelijk onduidelijk. Ik kan namelijk geheel niet in mijn herinnering een moment vinden waarin ik dit nummer destijds aanbad. Nee, het blijft een raadsel. En toch denk ik er de laatste tijd vaker aan, heb ik op YouTube t lied opgezocht, en een aantal keer beluisterd in allerlei streamingen. Het is idd vaker gecoverd. Nou is het niet zo dat ik per definitie de originele song het mooist vind, nee met de jaren kan een lied een oud ingedut vrouwtje of vooruit, ook mannetje worden en daarmee kan een cover dan weer nieuw leven in zo'n lied blazen. Vaak gaat t dan over een enkel ander muziekinstrument, klanken van ritme er tussen door en een andere stem die dit nummer zingt. De stem vind ik dan op zich nog niet t belangrijkst wat een nummer zingt, vaak luister ik meer naar de klanken in de stem, de echtheid van de stem, de doorgeleefdheid van de stem, het volume of juist de kracht van t zachte zingen, waardoor de woorden duidelijk hoorbaar zijn. Een lied is een lied waarbij je fantasie kan hebben. Je mag zonder de vertolker ooit gezien te hebben een gezicht erbij bedenken, t kan dan zomaar zijn dat nadat je de zanger wel gezien hebt je vreselijk teleurgesteld bent, en dat je dacht, dat had ik nou nooit gedacht dat die er zo uit zou zien. Je kan ook bij een lied wat je eigenlijk in de eerste instantie niet aantrok de vertolker zien en denken, wauw.....ik vind dit gezicht wel erg leuk, ik denk dat ik dit lied ook mooi ga vinden. Dan loop je wel t risico dat je daarna zelf steeds de betovering van de muziek verbreken zal. Muziek is als een muze, je beleeft het, je voelt het, je ervaart het, je leeft het. Je hart gaat er van sneller kloppen, je wordt er zeker blij van kan niet echt stil zitten wanneer de klanken je uitdagen om te bewegen, je kan er emotioneel van raken en t ritme of de klanken herken je daarna uit duizenden. Je hoeft de eerste paar muzieknoten maar te horen en weet precies welk nummer er komt. Dat doet muziek met je, het is opgeslagen in je brein, het heeft een sterk vermogen tot herkenning, waardoor je nog precies weet wat je deed toen dit nummer in de top 40 stond, je nog precies je voor de geest kan halen wat voor kleren je droeg, of welke geur je rook. Wanneer je muziek verloochen wil moet je inderdaad eerst naar de persoon erachter kijken. Ik kan je wel zeggen dat dat beeld dan meestal vertekend raakt. Of je daarna dan  nog overtuigd bent en kan zeggen dat je dit mooi vind omdat de persoon je aantrekt, dan snap je t in zijn geheel niet.....Ik heb natuurlijk ook wel oog voor mooie mannen, vind het leuk om ze te zien, wanneer ze ook nog kunnen zingen dan is dat mooi meegenomen, ik zal zeker mijn ogen niet dichtknijpen wanneer John Bon Jovi langs loopt, zijn muziek is ook wel om aan te horen, maar in de eerste plaats ga ik toch voor dat onbekende lied wat nu alweer een uur lang door mijn gedachte en mijn lijf jaagt. En zelfs nu, jaren later, kan ik nog steeds warm lopen voor dit lied, wie t ook zingt, t geeft mij nog steeds t beroemde kippenvel gevoel......En dat is dan, Dust in the wind, by; Kansas,  by; the scorpions of by; the Eagels, op vinyl, cassettebandje, bandrecorder, walkman, cd, iPod, mp3, t maakt me niet uit, als het maar in mijn oren doet wat t moet doet, mijn brein prikkelen om te ervaren, beleven en te voelen.