kleine wereld

Kleine wereld.

In mijn eigen kleine wereld waarin ik momenteel leef, gebeuren er toch nog wel eens spannende dingen. Ze zijn niet groots, maar zeker de moeite waard om over te schrijven en met iemand over te praten. Wanneer t weer niet de moeite waard is om over naar huis te schrijven, dan zal je als blogger t toch over wat anders moeten gaan hebben. Mijn wereld is momenteel niet erg groot. Ik zal het dan ook vaak dicht bij huis moeten zoeken. Maar daar is vaak nog genoeg te beleven. Gelukkig wel, zou je denken. En daar ben ik dan ook maar erg dankbaar voor momenteel. Er heerst hier namelijk een ware plaag, niet dat ik daar gelukkig of dankbaar van wordt hoor. En wanneer ik de plaag benoem dan gaan er vast al kleine kreetjes op van aj, of iek, of getsie…. Ja dus laat nog maar even wachten met t benoemen van de plaag.  En zal ik eerst jullie een klein beetje inzicht geven hoe t zover hier heeft kunnen komen. We wonen toch in een nette buurt, nette gezinnen, die hun tuintjes netjes houden en hun afval netjes in de containers doen. Geen of vrijwel geen fruitbomen in de buurt, een wijk die al een jaar of 30 bestaat, misschien iets verouderde woonerfjes, maar verder goed onderhouden plantsoenen, vijvertjes, waterpartijen, mooie rond gesnoeide boompjes, een mooie weg gescheiden door groen, hier en daar een speelhofje met wipkip, een winkelcentrumpje, volop parkeer gelegenheid en een mooi park in de buurt. Een rustig gelegen wijk in ons dorp dat op het punt staat een fusie aan te gaan met 2 buurgemeentes. Per 01-01-2017 woon ik weer in mijn geboorte dorp. Niet dat ik ga verhuizen, nee mijn geboorte dorp komt door de fusie bij t dorp waar ik nu woon, of zullen de bewoners uit mijn geboorte dorp zeggen, dat t dorp waar ik nu woon bij mijn geboorte dorp komt. Afijn genoeg hierover, daar zijn de meningen over verdeeld en zal nog wel even zo blijven, en dan moeten we nog fuseren. Afgelopen zaterdag ben ik op pad geweest om er voor te zorgen dat de plaag hier in onze wijk geen uitbereiding kan veroorzaken. Gemeente doet er verder niets aan, dus moeten we als buurtbewoners zelf creatief zijn. Van alles  nagelezen en naslagwerk opgezocht. Heel wat geappt met buurtbewoners over te treffen maatregelen, en zo hier en daar waren er mensen, waaronder ikzelf, die de plaag met eigen ogen aanschouwd hadden. En ik kan je verzekeren dat ik er toch wel een beetje een andere kijk op gekregen heb toen ik ze zag. Ik riep ook even “iek”….. en moest twee keer kijken of ik het wel goed zag. Maar voor ik het goed en wel in de smiezen had was het alweer weg. Maar ik weet zeker dat ik het goed gezien had. Ik ging met mijn bevinding toch wel even naar een buurman, en wat bleek er waren meerdere buurtbewoners die ze al gezien hadden. Jeetje, en dan wordt er niets aan gedaan…. Vreemd, we kunnen toch de gemeente hierop wijzen, de scout, die eens in de zoveel tijd zijn rondje doet, of de heren en dames van ongedierte verdrijving…. Of…. idd, de Rattenvanger van Hamelen…. Zou die er nog zijn, is er nog zoals vroeger een rattenvanger. Die op zijn fluit blies, een bepaalde toonhoogte, die alleen voor ratten hoorbaar was, en waardoor wij dus voor langere tijd verlost zijn van deze beestjes. We hebben allemaal rattenvallen gezet, of zoals sommige rattenklemmen, omdat een vrouw alleen niet zou weten wat ze met een val zou moeten, en niet zou weten wat ze met een levende rat aan zou moeten. Ik verwacht dat zelfs sommige mannen dat ook niet zullen weten. Nee dan heb ik toch liever de fluit van de rattenvanger, een beetje sprookjesachtig, mysterieus, en spannend. Zo’n Knappe fluit blazende man door onze wijk, met een optocht of uittocht van ratten achter hem aan, menig vrouwenhart veroverde, (ondanks zijn beroep), en lonkende naar de jonge meisjes, om te verdwalen in een buitenwijk en daar dan een tv serie en musical over schrijven. Er kan je erger overkomen toch……