ALM❤️🧡💛💚💙💜🤎🖤🤍

Opnieuw zakt mijn broek af van verbazing. Ik kan geen tv aanzetten of covid19 of BLM loopt als een rode draad door de programering van alle dag. Hoe komt 't toch dat de media steeds opnieuw avond aan avond van 19.00 tot 23.45 de avond vullen kan met deze 2 onderwerpen. En smorgens opnieuw een analyse bij ochtend tv over de avond ervoor. Natuurlijk zijn dit onderwerpen waarbij je zeker weet dat 't publiek hiervan smult. Het mensen raakt, en mensen verdrietig en angstig maakt. Zo ook mij. Aan covid19 ben ik inmiddels gewend. Dit houden wij de komende jaren nog bij ons. We zullen ermee moeten leven. Ieder op onze eigen manier, zoals hij of zij dat nodig vind. En probeer toch ook nog de leuke dingen van 't leven te mogen beleven. Want leven moeten we nou eenmaal. Daar zijn we voor hier op deze bol. En gelukkig vullen vele van ons dat waardevol in. Daar is ieder van ons zelf verantwoordelijk voor. Maar juist ook dat ander nieuws. BLM.... Ik spreek 't niet uit, ik krijg 't niet uit mijn mond. Voor mij is 't nog altijd "All Life Matters". Ik ga niet op mijn knieën voor excuses. Ik heb niks fouts gedaan. Ook mijn voorouders niet, deze waren arme klompenmakers in een klein dorpje in Brabant. Hield zich verre van 't grote kapitalisme. Mijn opa zong tot de dag dat hij stierf " de internationale" en leerde ons wat 't was om socialistisch en goed voor een ander te zijn. Hij voedde 9 kinderen op, 3 kleine meisjes van mijn oma en haar 1ste man, (deze stierf door een verschrikkelijk ongeluk aan de trein) en daarna nog 6 kinderen van hen samen, en hij werkte tot aan z'n pensioen in de kousenfabriek in ons dorp. Mijn vader de jongste van 't gezin bleef met mijn moeder bij opa en oma wonen na hun huwelijk totdat mijn opa stierf, ze zorgde voor hem en hadden niet alleen de lusten maar ook de lasten toen opa ziek werd. Daarna hadden mijn ouders eindelijk de vrijheid om zelfstandig met ons gezin gezin te gaan wonen, elders in on dorp. Hier is niet een keer een gouden schip binnengevaren. Mijn moeder werkte eerst thuis en later op school. Ook zij moest haar kruiden en specerijen gewoon bij de plaatselijke supermarkt kopen. Wij, mijn broer en ik hadden echt geen "white privilege". Wij hebben altijd moeten werken voor wat extra. We kwamen niks te kort, maar we werden niet overstelpt met goederen en geld. Liefde en aandacht daarentegen, dat is wat er genoeg was. Zelfs ik heb de pech gehad dat toen ik klaar was met leren voor destijds nog bejaardeverzorgende, er bezuinigd werd op de gezondheidszorg en ik iets totaal anders moest gaan doen. Wat voor privileges had ik dan... Niks, gewoon mijn kansen benutten, en grijpen omdat ik overal kansen zie. Dus wanneer er gezegd wordt dat wij als blanken veel privileges hadden, dan heeft deze groep 't goed mis. En wanneer zij roepen dat wij ons schuldig maken aan racisme omdat we hier wonen en we een andere groep ongelijk behandelen, dan hebben ze 't mis. Ik bied geen excuus aan voor 't feit dat ik hier ben geboren, opgegroeid, voor mezelf heb leren zorgen, en hier nou eenmaal ben. Ongelijkheid komt voor, laat ik dat voorop stellen. Maar niet alleen bij de huidskleur van mensen. Ook geloofsovertuiging, geaardheid, vrouwen, gezondheid, kleur haar, arbeiders, sociale status, intelligentie, en er zullen er vast nog veel meer zijn, dus excuses(geen knieval) wanneer ik er onverhoopt een aantal voorbij loop. Trouwens ik ga voor niemand op mijn knieën, alleen voor (mijn) klein(e) kinderen, en mensen in een rolstoel, om op gelijke hoogte met hen te kunnen praten..... Vandaar dat ik dus zeg, All Life Matters.... Liefs Brigitte 😘❤️