Wat een heerlijkheid wanneer je ruimte hebt gecreëerd. T beginnen aan deze klussen lijkt een Alpe d'Huez, en dan druk ik me nog voorzichtig uit. Waar beginnen, verdelen klusjes, wat eerst, hóe te plannen en niet minder belangrijk, wat kan weg, en wat blijft in huis. Stel, je ruimt een kamertje op, boeken, planken, oude pc, kast, en ruimte vrijmaken. Nou t was een hele onderneming. Eerst in de kasten maar eens plek maken voor de zaken die echt niet weg mogen. Nou ben ik makkelijk in opruimen. Een jaar niet gebruikt, dan is de kans groot dat ik dat ook t komende jaar niet nodig hebben zal. Zo snel kan ik daarover beslissen. Weg ermee....T ordenen van een kast daarin ben ik dan wat minder snel. Wat zit er in deze doos, kistje, koffer.... en dan ben ik om. Op mijn billen, midden in t kamertje neus is eerst in al deze zaken. Er komen herinneringen boven bij t zien van oude foto's, brieven, kaarten, poëzie albums, dagboeken, navelklemmen, haarlokken, tandjes, krantenknipsels, beugels, en wat ik al niet meer verzameld heb in de loop van de afgelopen 30 jaar. Dit kan ik toch echt niet weg doen, te dierbaar. T volgende item ligt al op de loer, fotoalbums van mezelf, en mijn huisgenoten. Stiekem, snel er even doorheen bladeren beloof ik mezelf. Nou vergeet het maar dat snelle. Er gaan opnieuw flarden van weleer door mijn hoofd. Ik geniet van al dit, dit ben ik grotendeels, daar ga ik dus geen afstand van doen. Ik beloof mezelf dat ik al deze dingen eens zal digitaliseren. Maar weet bij voorbaad al dat ik dat nooit doe. Dan mis ik toch ook de geur die hangt aan deze foto's, deze boeken, brieven ed. Nee dit laat ik dus echt zo, is te veel verleden, dat kan ik toch niet veranderen, niet in goed of kwaad. Dus opgestapeld in de kast, even wat weg gooien van lege lenzenvloeistofdozen, tot verpakkingen waar eens tandpasta in zat. Altijd makkelijk een deur voor de kast, niemand die t ziet wat erachter schuilgaat. Opnieuw wordt er een plank leeggemaakt. Daarin gaan de ordners, met daarin van alles wat ik kan verzinnen. De laatste plank aan zet in de kast. Oei opnieuw een valkuil, kistjes, met sleuteltje in t slotje.... ff openen. Opnieuw kan ik de verleiding niet weerstaan. Van alles van de kinderen, tekeningen en versjes voor moederdag en vaderdag. Juist vandaag, daags voor vaderdag 2016. Ik hoor en zie mijn mannetjes nog in hun pyjamaatjes aan mijn bed staan, zelfgemaakte prullaria, versje, piepstemmetje en een lach van oor tot oor..... even wat zaken opruimen. Misschien is dit wel even nodig geweest, om de herinneringen in mijn hoofd op een rijtje te krijgen, over kast opruimen gesproken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten