Wanneer ik de berichten moet geloven, is er nog al wat te doen op t blog en de vlog. Treinsurfen, winkelwagenhellingtrekken, schoenengooiers, metro springers en wat al niet móét gedaan worden om volgers te trekken en aan je te binden. Ik ga jullie vertellen dat ik dat niet ga doen. Ik blijf gewoon mezelf, ga geen stunts verzinnen of gevaar lopen. Het feit dat ik mijn verhalen kwijt kan en mag vind ik al een uitdaging op zich. Alhoewel... misschien is mijn grootste stunt toch wel dichterbij dan ik denk. Ik ben namelijk geen kei in autorijden. Ik doe het hartstikke graag, ook vind ik t ontspannen en het is gemakkelijk om te rijden van a naar beter... Wanneer ik rijd wil ik wel graag de radio hard aan hebben staan, de stoel helemaal naar voor geschoven, anders kan ik niet bij de pen dalen en dan knorren maar. Maar als ik mijn man moet geloven dan breng ik van autorijden niet veel terecht. Niet dat ik vaak brokken maak of stukken rijdt, nee t rijgedrag op zich is juist t probleem. Toen ik nog een auto had die ik met de hand moest schakelen, reed ik volgens inzittende te lang in een verkeerde versnelling, schakelde ik te laat over of terug waardoor t risico bestond dat de auto af zou slaan. Gebeurde me overigens nooit, dus wat was t probleem. In mijn ogen geen... Maar daar dachten andere anders over. Wanneer ik bij een rotonde kom, moet ik de versnelling terug schakelen, maar meestal deed ik dat niet, waarom niet? Geen idee! Was je eenmaal net op dreef moest je vaart verminderen om een obstakel te omzeilen. Tja, das vette pech, geen haar op mijn hoofd dat daar mee bezig was. Vooruit was mijn motto, ik heb meer te doen dan een beetje autorijden. Míjn inzittende adviseerde mij om bij de koop van een volgende auto toch eens na te denken over een automaat. Zo gezegd zo gedaan, bij t speuren naar een andere auto, toch de raad opgevolgd. Op zoek naar een sportievere automaat. In mijn ogen waren automaten uitermate geschikt voor "oude van dagen",maar niet voor mij. Na even mijn interesse verlegt te hebben, toch moeten toe geven dat er ook meer en meer auto's gekocht worden met automatische versnelling dan ik aanvankelijk dacht. Na een proefrit gemaakt te hebben, had nog nooit zonder handgeschakelde versnellingen gereden, dacht ik dat ik t me uiteindelijk wel eigen kon maken. Soepel, radio hard, t liep lekker. De deal gesloten en op weg naar bestemmingen. Tja, tot dat ik realiseerde dat inzittende ook graag een keer wilde rijden. Zo gezegd zo gedaan. Dit beviel zelfs hem zo goed, dat er voor mij niks anders opzat dan inzittende te zijn. Misschien had ik dan toch beter kunnen gaan treinnsurfen, metrospringen of een ov kaart aanschaffen. Zo kom je nog eens ergens.....