Muziek loopt als een rode draad door mijn leven. De klanken van popmuziek op de eerste plaats. Vaak brengt het mij weer terug in mijn jongere jaren, en kan ik bijna t gevoel voelen wat ik toen beleefde. De klanken van mijn favoriete popgroepen, met de gillende gitaren en drumsolo’s herken ik dan ook meteen. Waan me daarbij even terug in de jaren 70 en 80 van de vorige eeuw. T fenomeen muziek is als een herkenbar middel dat er voor mij voor zorgt dat ik bij de tijd blijf. Ook nu wanneer ik de nieuwste songs hoor, denk ik wel eens, was ik nog maar jong en onbezonnen. Een tijdje heb ik ook gehouden van House Muziek. De beat deed iets in en met mijn hoofd, er kwam een gevoel bij kijken of ik alles los kon laten. Dansen kon je er niet op, maar je lijf en benen konden het ook niet laten om stil te blijven staan. Het zette je aan tot rare mouvementen van je armen en benen. Meestal je handen in de lucht en door je knieën zakken, en kleine stapjes met je voeten maken. Het ritme voel je ook echt binnen komen. Sommige jongelui kunnen dat uren volhouden, dat is aan mij niet besteed. Een nummer of set zoals dat genoemd wordt (kan soms ook wel 50 minuten duren) is voor mij dan al meer dan voldoende. Daarna ga ik graag weer over op de vertrouwde klanken. Muziek maken is ook een beleving een emotie. Een aantal jaren heb ik schuiftrombone gespeeld. Ik wist niet dat ik dat in me had, wist geeneens dat ik noten lezen kon, laat staan dat overbrengen op mijn schuif en er dan nog samen met een groep mede muzikanten een lied neer zetten. Het samenspel van muzikanten, instrumenten en plezier hebben in t maken van muziek doet me tot op de dag nog steeds van mezelf versteld staan, en verbaasd me nu nog. Wat je graag wil kan je ten gehore brengen. Soms waren dat vrij pittige muziekstukken, die even duurde voordat we ze onder de knie hadden, maar eenmaal goed geoefend en met de nodige durf kwam er een mooi stukske muziek tevoorschijn. Het geeft ook de nodige ontspanning, en het zorgt ervoor dat je een goede ademhaling  krijgt wanneer je een blaasinstrument bespeeld. Dus hiermee verbeter je zonder dat je t in de gate hebt je gezondheid. Later toen ik geen muziek meer maakte heb ik dat zeker gemist, niet alleen t muziek maken zelf  maar eerder de saamhorigheid, t samen spelen. Toch blijf ik wat houden met muziek. Tegenwoordig zing ik in een popkoor. Is weliswaar een totaal ander genre, maar t heeft ook wel degelijk met muziek te maken. Ieder zingt zijn eigen partij, en dat maakt een simpel lied tot iets heel moois. Steeds weer dat samenspel tussen mensen, met hun instrumenten, hun stemmen maakt dat je wat bereikt, wanneer je je best doet en graag wil. Dat zouden veel meer mensen moeten doen, samen werken, samen er iets van maken. Alleen ga je sneller, maar samen kom je verder, dan zou t leven er een stuk leuker en ontspannener uit zien.  k is als een herkenbaar middel dat er voor mij voor zorgt dat ik bij de tijd blijf. Ook nu wanneer ik de nieuwste songs hoor denk ik wel eens, was ik nog maar jong. Een tijdje heb ik ook gehouden van de nieuwe housemuziek. De beat deed iets in mijn hoofd, er kwam een gevoel bij kijken of ik alles los kon laten. Dansen kon je der niet op maar je lijf en benen konden het ook niet laten om stil te blijven staan. Het zette je aan tot rare movements van je armen en benen. Meestal handen in de lucht en door je knieën zakken en kleine stapjes met je voeten. Het ritme voel je ook echt binnen komen. Sommige jongelui kunnen dat uren volhouden, dat is aan mij niet besteed, één nummer, of set zoals dat genoemd wordt (kan ook 50 minuten duren) is voor mij meer dan voldoende. En ga graag over weer naar de vertrouwde klanken. Maar muziek maken is ook een mooie beleving. Een aantal jaar heb ik schuiftrombone gespeeld. Ik wist niet dat ik t in me had. Wist geeneens dat ik noten kon lezen, laat staan dat overbrengen op mijn schuif en er dan ook nog samen met een groep mede muzikanten een lied neerzetten. Het samenspel van muzikanten, instrumenten en plezier in muziek maken verbaasd me nu nog. Wat je graag wil kan je ten gehore brengen. Soms waren dat vrij pittige muziek stukken, het duurde even voordat we ze onder de knie hadden, maar eenmaal goed geoefend en met de nodige durf kwam er een mooi stukske muziek tevoorschijn. Het geeft ook ontspanning, en t maakt dat je een goede ademhaling krijgt wanneer je een blaasinstrument bespeeld. Dus eigenlijk is het nog gezond ook. Later toen ik geen muziek meer maakte heb ik het zeker gemist, niet alleen t muziek maken zelf maar de saamhorigheid, t samen spelen, t samen doen en er samen voor zorgen dat het goed kwam met de noten in de juiste volgorde spelen. Toch heb ik nu ook nog steeds wat met muziek. Ik zing in een popkoor. Is welleswaar een heel andere genre maar heeft wel degelijk ook met muziek te maken. Ook ieder zijn eigen partij, en dat maakt een simpel lied tot iets heel moois. Maar steeds weer dat samenspel tussen mensen, met hun instrumenten, hun stemmen, maakt dat je er wat van kan maken, als je maar je best doet en het heel graag wil. Dat zouden meer mensen moeten doen, samen er iets van maken, dan zou de wereld er een stuk mooier en vrolijker uitzien. Liefs Brigitte