Iedere vrijdagochtend om een uur of 8 dan verschijnen ze weer. Bepakt en bezakt met tas en lach. T "da da' klinkt al bij de voordeur. Of er gezegd wordt nu weg wezen ik ga spelen. Om een uur of 10 gaan we er even opuit. Frisse neus halen, en op naar de eendjes vijver. Tenminste wanneer t weer t toelaat. Anders gebruiken we de buiten tijd maar binnen. Daar beleven we dan mooie avonturen. Het bouwen van tenten, lopen achter een loopwagentje, spelen met de autootjes, knuffelen, liedjes zingen en verwennen. En wanneer t mooi weer is dan vertoeven we fijn buiten, gaan wandelen, fietsen en op de wipkip in t speeltuintje. Deze momenten zijn erg waardevol. Het leren kennen van je kleinkinderen is toch erg speciaal. Dat was vroeger wel anders. Wanneer ik mijn moeder moet geloven duurde dat wel wat langer dan een vrijdag. Natuurlijk logeerde onze kinderen wel eens bij hun grootouders. Dat was dan ook altijd een feest. Wat later opblijven, fris drinken en chippies.... en nog veel langer geleden logeerde ik ook wel eens bij mijn opa en oma. Soms samen met mijn lieve nichtje. Ook onze oma had een speeltuin achter haar poort. Ik kan me niet anders herinneren dan dat we eigenlijk daar altijd speelde. De glijbaan die heel hoog was, misschien was hij qua hoogte niet heel hoog, maar voor ons als kleine meisjes leek dat zeker wel zo. Onder onze billen legde we dan een matje waardoor het glijden en schuiven over de houten te glijbaan nog sneller ging. De draaimolen waarin we zo dol waren, dat we bij t uitstappen ons zelf goed op de been moesten houden anders liepen we als dronken kinderen naar t volgende speeltoestel. De schommels waren ook ons favoriet, hóe hoger hóe liever, en op t schommelzitje gaan staan en dan schommelen tot dat t touw knikte en je de kriebels in je buik voelde. Dat was dan ook meteen het teken tot zover en nu rustig, om het nadien nog een keer te proberen. Wat hebben we genoten bij opa en oma, ik vond het zelf altijd een feestje om daar te mogen zijn. Oppassen is iets anders dan logeren, wordt wel eens gezegd! Ja dat is zeker zo, logeren deed je hooguit 4X per jaar maar oppassen doe ik 1X per week. Ik ben dan wel geen opvoeder meer, maar vind het belangrijk om de pedagogisch onderlegde opvoed techniek ook toe te passen. Wanneer ik kijk naar mezelf dan ben ik zeker niet veel groter geworden dan vroeger dat meisje, voor mij zijn hoge dingen nog a!tijd hoog en groot, maar ik kan blij zijn dat ik het kind in mij nog altijd vinden kan. Ik hoef niet zover te zoeken, ze zit erg aan de oppervlakte. Net als Hansje, Pansje, Kevertje.. op t hek, en waar mogelijk nog vol kattenkwaad mag zijn. Ik verheug me erop om dat nog jaren te mogen volhouden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten