Rebels

Mijn vrije dag, heerlijk even niks, en mijn foto's van vroeger even bekijken, laatst had ik de kast opgeruimd, en heb daar een hele lading foto's gevonden in een doosje, losse foto's, van alles en niks, opa's en oma's, ooms, tantes, neven en nichten, oude buurvrouwen, vriendjes en vriendinnen van mijn broer en mij. Op t moment dat ik dat doosje open ruik ik het verleden, raar dat aan een stapeltje oude foto's een geurtje hangt, je kan t niet thuisbrengen wat voor geurtje, maar zodra je t ruikt herken je het meteen. Deze keer neem ik het doosje mee naar buiten, en aan de tuintafel leg ik alles neer. sommige zijn echt oud, en weet ik niet wanneer die genomen zijn, en herken er eigenlijk niemand van. Andere daarentegen roepen meteen een herinnering op. Waarom lijkt het zo dat vroeger alles mooier en simpeler was, makkelijker, fijner en beleefde je de dingen veel heftiger dan nu. Terug in het verleden duiken brengt ook wat oud zeer mee, dingen waarover ik liever niet schrijf, maar die er wel waren. En wanneer ik aankom bij een foto van mij wanneer ik een jaar of 15 ben zie ik ook dat er verschil is in t licht in mijn ogen in vergelijking met een periode daarvoor. Ben ik dat echt geweest, heb ik dat echt overleefd en ben ik daar zo uitgekomen, ik mag dan ook trots zijn op mezelf. Ik ga even verder, kijk nog even verder in het doosje. een rood doosje, waar vroeger de sigaren van mijn opa in zaten, ik weet het nog zo goed, ik heb het dus al die tijd bewaard, al 38 jaar. Waar is die 38 jaar gebleven, achter me, voor me, misschien wel bij me, ik verwacht dat eerder. Neem nou echt even de tijd die je hebt om terug te kijken, naar wat er ooit was, ik ging er voor zitten, bedacht wat het me heeft gebracht, en wat ik er aan overgehouden heb. Het allerbelangrijkste, mijn ouders die waren altijd daar, er ging geen dag voorbij of ze hielpen me waar kon, stimuleerde me en gaven me de vrijheid. Geen armoede maar gewoon, niks teveel te makken, en altijd iets lekkers bij de koffie of limonade. De fietstochten die we maakte mijn broertje bij mijn moeder voor op de fiets, en ik, mijn vader had een kinderzadel op zijn stang bevestigd en daar mocht ik dan op. Papa zei dat dat veel gezelliger was dan achterop. En gelijk had hij, zoveel mooie herinneringen daaraan. Oja hier een foto van een vakantie in Duitsland. Met een oom en tante en hun beide kinderen, ik kan me er niet zo heel veel van herinneren maar flarden vertellen mij dat het er leuk was, de bergen in en wandelen, dat is de gedachten die ik oproep. Kijk hier nog een foto van spelen in de tuin van mijn geboortehuis, verkleedpartijen, en verjaardagen, leren fietsen.... En dat alles om uit te groeien naar een rebels mens. Niet dat ik dat als tiener al was, nee integendeel zelfs, maar later toen ik meer zelfvertrouwen kreeg zeker wel meer rebels werd. Nu ik daarop terug kijk denk ik wel eens, mmm dat had je anders kunnen organiseren, of kon ik toen niet overzien dat er een betere manier was, of een minder risicovolle. Ik heb mijn best gedaan om dingen daarna goed te maken, beter te doen, met onze kinderen meer bespreekbaar gemaakt, of ze daar in mee gingen, soms wel soms niet, ook zij werden tieners en deden dingen die niet altijd sociaal aanvaardbaar waren, en ik maar hopen dat er straks een paar mensjes rondlopen die graag naar mijn oude foto's kijken, als onze kleinkinderen weten waar wij het over hebben als we over lp's en foto's praten. Ze zullen het zeker hebben over het vangen van Pokemon en het spelen met een computer die niet groter is dan een telefoon nu. Ach, mijn kinderen roepen nu al, dat was vroeger, nu is het veel beter..... Ja Ja... Welke idioot vangt er nu op de fiets Pokemons. En dat noemen ze gewoon. Moet niet gekker worden.... maar dat zal zeker wel.