Vallende sterren

Altijd een fenomeen, vallende sterren kijken, ook wel meteoren regen genoemd. De eerste weken van augustus en de laatste weken van november zijn daar kenmerkend voor. Ook op sommige tijden en periode daarbuiten maar dan heet het toch anders. Met de vallende sterren zijn we in t verleden menig uur bezig geweest. Nachtelijke uren wel te verstaan. Het begon in 1979, met mijn ouders op vakantie in Geel in België. Open ruimte, weinig straat verlichting een ideale combinatie om je stoel plat te leggen, of een matrasje op de grond en de hemel af turen of je ergens er één kon spotten. En wanneer er dan één door de nachtelijke horizon scheerde dan schrok je toch wel een beetje, het verbaasd je dan toch, zo'n lichtflits die je dan waarneemt. Je bent er op voor bereid maar tegelijkertijd ook weer niet. Wij hebben daar dan ook echt menige vrienden en familieleden mee besmet. Het bezoeken van sterrenwachten tot een film bekijken in t omniversum hoe dat de riem van de grote beer toch in t echt eruit ziet, of waar de voer man zich bevind, want dat is in augustus toch weer anders dan in november. Dan is de Poolster zoeken geen probleem, die staat 52 weken per jaar op de zelfde plaats, aan t uiteinde 5 delen van de pan van de steelpan (grote beer). Daaromheen gaat dan ons hele sterrenstelsel omheen. Zo ook een keer op de camping. De jongens wilde die nacht tijdens het vallen van sterren buiten slapen. Geen probleem, we waren in de buurt voor t geval er iets was, en wat kan er nou gebeuren op een camping vol met gezinnen. Zo gezegd zo gedaan, luchtbedden, midden op t veld, slaapzakken erop, joggingbroek en trui aan ipv pyjama, en onder t luifel lieten we de verlichting aan en zo ook de andere ouders van de andere stoere jongens die mee sliepen. T was wel spannend, dat zag ik wel aan de snoetjes, de opgewondenheid en t regelmatig naar de toilet lopen. Enkele andere kampeerders op t veldje haalde hun schouders op bij t woord vallende sterren, of satellieten, die kon je toch niet zien, zitten veel te hoog, hoort niet bij onze aarde, onze planeet. Ik vond het dan ook maar wat knap  en was best trots dat mijn mannekes dan uit gingen leggen dat de vallende sterren een soort van vuile zwerm was die door de dampkring  naar de aarde kwamen door de zwaartekracht en dat het verbranden in de dampkring de lichtflitsen veroorzaakten. En de satellieten wel degelijk zichtbaar waren als kleine lichtpuntjes die één kant op bewogen. En dat die in een baan rond de aarde vlogen. Dan haalde mensen hun schouders opnieuw op en zag je ze denken, ja ja snotneuzen, of een eindje verder hoorde je ze zeggen " mafkezen"! Dat nachterlijk avontuur verliep niet echt vlekkeloos, de eerst, onze kleinste was met een uurtje binnen, zak chips op en vond het toch wel eng, en had het ook erg koud. Onze oudste bleef nog daar midden op dat veld. Nou slaap je als ouders niet erg gerust wanneer je weet dat je kind midden in de nacht daar buiten vertoeft. Met één oor luister je goed wat zich daar afspeelt en ik betrapte me er op dat ik ook regelmatig de toilet opzocht. Valt ook níet mee, in het donker, geen straat lantarens, alleen t schijnsel van de maan, en de sterren die hun best doen om te vallen, je een weg te banen over scheerlijnen, haringen, luifels en slapende kinderen naar t toiletgebouw. Daarna maar weer in de vouwwagen gedoken en proberen te slapen. Maar ik zou ik niet zijn wanneer ik toch ook nieuwsgierig geworden was en ook wel benieuwd was naar de sterren die vallen zouden midden in de nacht. Dus mijn luiewammes maar gepakt en ook maar opnieuw de hemel af turen. Tegen het licht worden toch maar in slaap gesukkeld, en maar op tijd broodjes gehaald bij de bakker om de stoere jongens van een stevig ontbijt te kunnen voorzien. Die vakantie is er nog wel een keer buiten overnacht. Volgende vakanties hebben we steeds in de eerste weken van augustus opnieuw de hemel af getuurd, mede kampeerders enthousiast gemaakt over de vallende sterren en satellieten die wel degelijk te zien zijn, en wanneer ik dan in mijn luiewammes viel midden in de nacht, dan zei ik tegen hen, en dit is vanavond de grootste en mooiste en meest s schitterende vallende ster die je ooit zag. Dus mochten jullie dadelijk denken waar is die ster, die kijkt naar soortgenoten om te zien of ze vallen!