Ik zou maar een klein meisje zijn in Oss. Wakker worden na mijn middag slaapje, mijn 3 wielertje zien staan, erop gaan zitten en een eindje gaan toeren. Ik maak zelfstandig de poort los, ga opnieuw op mijn fietsje zitten, gaat t gangetje door, aan t einde rechtsaf, want dat is immers de weg die we ook gaan als we mijn zusje van school halen, daarna kom ik een buurmeisje tegen, klets even met haar over t slechte weer. Ze vraagt nog aan me waarom ik geen broek aan heb, maar mijn antwoord is, nee joh ik ben een bikkel, ik kan wel wat tegen de kou, ben meer gewend. Ik zwaai haar nog gedag en fiets door. O ja goed uitkijken zegt mama hier altijd, links rechts links, toch??? Ik twijfel even, kijk achterom of iemand mij ziet, en daar ga ik, op weg naar...bestemming onbekend. Ik fiets wat rond, en bedenk me dat ik bij de eendenvijver kan gaan kijken hoe t met de jonge eendjes is, of hun mama goed voor hen zorgt. He wat jammer, ik heb nu net vandaag geen brood meegenomen. Dan doe ik dat de volgende keer maar. Ik vervolg mijn weg en kijk even naar één kant, daar staat een mevrouw voor t raam, ze zwaait naar me, wat lief van die mevrouw, ik zwaai vriendelijk terug naar haar. Ik kijk nog een keer om wanneer ik haar huis voorbij fiets, vriendelijk van die mevrouw, denk ik dan. Ze kent me waarschijnlijk van mijn zusje. Of toch niet, ik weet t niet. Mijn beentjes worden toch wel een beetje moe, ik ben al best ver, en de eendenvijver is ook nog niet in zicht. Heb ik misschien een verkeerde weg genomen. Ik wordt nu wel een beetje bang. Deze weg ken ik niet zo goed. Ik ben hier nog niet zo vaak geweest. Misschien moet ik t even vragen aan iemand. Ik kijk een beetje rond, maar zie niemand op straat. Gek waarom zijn er geen kindjes buiten om te spelen. Ik weet nu niet meer waar de eendenvijver is. En had ik maar naar mijn buurmeisje geluisterd en toch even een broek aan gedaan. Mijn beentjes zijn nu toch wel erg koud. Ik hoor een lawaai naast me op de weg. Dat is een meneer op een brommer, wat zou er in die kist zitten, zou hij me echt pizza komen brengen. Dat is leuk alleen zijn, je krijgt toch te eten, nu snap ik waarom opa zo'n dikke buik heeft. Hij heeft ook zo'n lieve meneer die dat bij hem komt brengen. De meneer zet zijn muts af  en begint tegen me te praten... Hey daar komen 2 mevrouwen aan, die ene is van net die zo vriendelijk zwaaide, en die andere ken ik niet. Ze lopen naar mij toe of gaan ze boodschappen doen? Nee, ze lachen heel vriendelijk naar me, en beginnen meteen met mij te kletsen. De meneer van t lawaai trekt zijn jas uit en legt die over mij heen. Hij ziet denk ik dat ik t koud heb. Was ik nou maar niet zo eigenwijs geweest en had ik toch maar een broek en jas aan gedaan. De mevrouw vraagt aan de meneer wat hij gezegd heeft, de meneer zegt, ze komen zo, waren toevallig in de buurt. De mevrouw vraagt hoe ik heet, ik zeg dat ik Sanneke heet. De andere mevrouw zegt tegen mij, waar woon je? Ik antwoord bij t speelveldje van de wipkip. Mevrouw krabt aan haar kin, begrijpt mij volgens mij niet. Dan maar door fietsen, hier blijven staan schiet ook niet op. En net wanneer ik probeer weg te komen, te laat.... nu wordt ik echt bang. Politie meneren!!! Ik raak in de war, ik wil eigenlijk huilen, ik wil naar mama en mijn zusje, ik heb het koud. De politie meneer neemt mij mee naar binnen bij de mevrouw. Ik krijg een beetje warm drinken, das wel lekker. Zie je wel, alleen zijn is niet zo erg, je krijgt best wel wat lekkers van mensen. Zeker van mevrouwen en pizza en politie meneren. De politie meneer vraagt welke kleur wipkip mijn speelveldje heeft. Hij vraagt ook of we bomen in onze straat hebben, en er vlakbij een winkel is. Dan gaat zijn telefoon, nee niet zijn telefoon, het is meer een praatding. 3745 anton pieter...Oke...Begrepen... We komen er zo aan.... Ja...Over! Ik wordt opgetild en de pizza meneer pakt mijn fiets en legt die achter in de auto, ik mag zonder stoeltje op de achterbank, ojee als mama dat wist werd ze heel boos, maar ik krijg wel een riempje om. En de mevrouwen zwaaien naar me, ik zeg misschien tot een volgende keer, ik weet nu waar U woont.... Al weet ik niet waar ik zelf woon maar mijn wipkip is in ieder geval blauw.